در توجه به عالم خراباتیان صاحبدل و اخوان مقبل و استمداد و همت و شروع به مصیبت فخر الشهداء حضرت ابوالفضل العباس سلام الله علیه:
باز از میخانه، دل بویی شنید
گوشش از مستان، هیاهویی شنید
دوستان را رفت، ذکر از دوستان
پیل را یاد آمد از هندوستان
ای صبا ای عندلیب کوی عشق
ای تو، طوطی حقیقت گوی عشق
ای همای سدره و طوبی نشین
ای بساط قرب را، روح الامین
ای بفرق عارفان کرده گذار
ای بچشم پاک بینان، رهسپار
رو به سوی کوی اصحاب کریم
باش طایف اندر آن والا حریم
در گشودندت گر اخوان از صفا
راه اگر جستی در آن دار الصفا
شودر آن دار الصفا، رطب اللسان
همطریقان را سلام از ما رسان
خاصه آن بزم محبان را، حبیب
گلشن اهل صفا را، عندلیب
اصفهان را، عندلیب گلشن اوست
در اخوت گشته مخصوص من اوست
کوی او جنت، بجستجویتان
تشنه لب کوثر، بخاک کویتان
دستی این دست ز کار افتاده را
همتی این یار بار افتاده را
تا که بر منزل رساند بار را
پرکند گنجینة الاسرار را
شوری اندر زمره‌ی ناس آورد
در میان، ذکری ز عباس آورد
نیست صاحب همتی در نشأتین
همقدم عباس را، بعد از حسین
در هواداری آن شاه الست
جمله را یک دست بود او را دو دست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف حال و هوای کسانی می‌پردازد که در جستجوی عشق و حقیقت هستند و به ذکر شخصیت‌های بزرگ، به‌ویژه حضرت ابوالفضل العباس (علیه‌السلام)، می‌پردازد. شاعر از میخانه دل و هیاهوی مستان سخن می‌گوید و از زیبایی‌های عالم عشق و صفای آن می‌نویسد. او از صبا و عندلیب کوی عشق یاد می‌کند و به نقش عارفان و پاکان در این مسیر اشاره دارد. در نهایت، او به احساس ارادت و دوست‌داری نسبت به حضرت ابوالفضل و جایگاه ویژه او در کنار امام حسین (علیه‌السلام) می‌پردازد و از محبان و دوستان آن بزرگواران می‌خواهد تا محبت و سلام خود را به آنها برسانند.
هوش مصنوعی: با توجه به عالم خراباتیان، افرادی با دل‌های پاک و خوب، و همچنین همت و اراده در مواجهه با مشکلات و مصائب، به ویژه در رابطه با شخصیت محترم و مورد احترام فخر الشهداء، حضرت ابوالفضل العباس (سلام الله علیه).
هوش مصنوعی: او دوباره از طرف میخانه، بویی خوشی را احساس کرد و از طرف جمعیت سرمست، صدای هیاهو و شادی را شنید.
هوش مصنوعی: دوستان از پیش رفتند و یاد آنها در ذهنم آمد، به یاد فیل‌هایی که از هندوستان آمده‌اند.
هوش مصنوعی: ای باد ملایم، ای پرنده خوشخوان در مسیر عشق، ای تو که حقیقت عشق را به زیباترین شکل بیان می‌کنی.
هوش مصنوعی: ای پرنده‌ای که در کنار درختان سدره و طوبی نشسته‌ای، ای روح القدس که بساط نزدیکی به خدا را فراهم کرده‌ای.
هوش مصنوعی: ای کسی که با فطرت عارفان آشنا هستی و به دیدگان پاک نگاه می‌کنی، به سوی حقیقت برو و راه را ادامه بده.
هوش مصنوعی: به سمت محلی برو که دوستان بزرگوار و محترم هستند، زیرا گروهی در آن مکان شریف و باارزش حضور دارند.
هوش مصنوعی: اگر برادران از صفا به تو در را گشودند، اگر راهی به سمت آن دارالصّفا پیدا کنی، تو را به آرامش و سعادت می‌رساند.
هوش مصنوعی: در آن مکان پاک و دلنشین، ما سلامی از طرف خود به سخن وران شیرین زبان می‌رسانیم.
هوش مصنوعی: به ویژه آن جماعت عاشقان را که محبوب گلشن و اهل صفا هستند، مانند بلبل.
هوش مصنوعی: اصفهان مانند پرنده‌ای است که نشانی از زیبایی و شکوفایی این سرزمین دارد و در دوستی و برادری به ویژه برای من خاص و ویژه است.
هوش مصنوعی: این شعر به وصف زیبایی و جذابیت کوی محبوب اشاره دارد. در اینجا، شاعر از عطش و نیاز خود به عشق و آغوش محبوب سخن می‌گوید، و کوی او را بهشتی می‌داند که در آن، او به دنبال خوشبختی و نعمت‌هاست. در واقع، تصویرسازی از عشق و جستجوی آن در مکانی مقدس و شگفت‌انگیز انجام شده است.
هوش مصنوعی: یعنی دستی که کارش از فعالیت افتاده، با کوشش و تلاش یاری که در کنار است، دوباره به زندگی و حرکت برمی‌گردد.
هوش مصنوعی: تا زمانی که بار به منزل برسد، گنجینه‌ی اسرار را پر می‌کند.
هوش مصنوعی: طرزی از شور و هیجان در بین مردم به‌وجود آورد که یاد و ذکر عباس را در میان آنها زنده کرد.
هوش مصنوعی: در دو جهان کسی مانند عباس وجود ندارد که همسفر حسین باشد.
هوش مصنوعی: در حمایت از آن شاه بزرگ، همه یکپارچه و همدل بودند، اما او از دو دست برای هدایت و کمک بهره می‌برد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۲ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.