یارب از کرده به لطف تو پناه آوردیم
به امید کرمت روی به راه آوردیم
بر سر نفس بدآموز که شیطان رهست
از ندامت حشر از تو به سپاه آوردیم
بر گنه کاری خود گرچه مقریم ولی
نالهٔ زار و رخ زرد گواه آوردیم
گرچه ما نامه سیاهیم ببخشای که ما
روسیاهیم از آن نامه سیاه آوردیم
بر در عفو تو ما بی سر و پایان چو عبید
تا تهی دست نباشیم گناه آوردیم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر نگاهی به طلب بخشش و رحمت الهی دارد. شاعر از خداوند درخواست میکند که با امید به رحمت او، به درگاهش پناه آوردهاند. او به نفس بد و شیطانی خود اشاره میکند و از خداوند میخواهد که با وجود گناهانش، از آنها بگذرد. شاعر خود را در حالی میبیند که نامهای سیاه از گناهانش در دست دارد، اما با ناله و ابراز ندامت به درگاه خدا میآید و امیدوار است که عفو و رحمت الهی شامل حالش شود. در نهایت، او به بیپناهی و تهیدستی خود در برابر خدا اشاره میکند و از او طلب بخشش میکند.
هوش مصنوعی: ای خدا، به خاطر کارهایی که انجام دادهایم، به رحمتت پناه آوردهایم و با امید به بخشش تو، راه درست را انتخاب کردهایم.
هوش مصنوعی: در این بیت به این موضوع اشاره میشود که نفس انسان میتواند در روند یادگیری و تربیت او تأثیر منفی بگذارد و همچون شیطانی عمل کند. این نفس میتواند باعث ندامت و پشیمانی انسان در روز قیامت شود. به عبارتی، باید مراقب نفس خود باشیم زیرا میتواند ما را به مشکلات و محافل ظالمی وارد کند.
هوش مصنوعی: هرچند که ما در گناه و خطا مقصر هستیم، اما نالههای ما و چهرهی زرد و دلتنگیام شاهدی بر این موضوع است.
هوش مصنوعی: هرچند ما در زندگی نواقصی داریم و در جهانی تاریک و ناامید به سر میبریم، اما از آنجا که به اشتباهاتمان آگاه هستیم، از شما میخواهیم که ما را ببخشید.
هوش مصنوعی: ما بدون هیچ درخواست و حضوری در درگاه بخشش تو ایستادهایم، مانند عبید (نویسنده) که با دستانی خالی آمدهایم و گناهان را به دوش میکشیم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.