گر آن مه را وفا بودی چه بودی
ورش ترس از خدا بودی چه بودی
دمی خواهم که با او خوش برآیم
اگر او را رضا بودی چه بودی
دلم را از لبش بوسیست حاجت
گر این حاجت روا بودی چه بودی
اگر روزی به لطف آن پادشا را
نظر با این گدا بودی چه بودی
خرد گر گرد من گشتی چه گشتی
وگر صبرم بجا بودی چه بودی
به وصلش گر عبید بینوا را
سعادت رهنما بودی چه بودی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بررسی احساسات و آرزوهای شاعر در مورد معشوق و ارتباط با او پرداخته است. شاعر می‌پرسد اگر عاشق به محبوبش وفادار بود، یا اگر از خدا می‌ترسید، چه اتفاقی می‌افتاد. او برای لحظه‌ای خوشی با محبوب که در آن رضایت باشد اشتیاق دارد. همچنین به نیازها و خواهش‌های قلبی‌اش اشاره می‌کند و می‌پرسد اگر روزی که پادشاه به او توجه کند، چه پیش خواهد آمد. شاعر در ادامه به خرد و صبر خود اشاره می‌کند و در نهایت از سعادت و راهنمایی که وصل محبوب می‌تواند به او بدهد، سخن می‌گوید. به طور کلی، شعر نشان‌دهنده احساسات عمیق yearning و عشق است.
هوش مصنوعی: اگر آن محبوب به وعده‌هایش وفا می‌کرد، چه حالتی داشت؟ و اگر او از خدا می‌ترسید، چه اتفاقی می‌افتاد؟
هوش مصنوعی: می‌خواهم لحظه‌ای با او خوش باشم؛ اگر او راضی باشد، چه اشکالی دارد؟
هوش مصنوعی: اگر دل مرا از لبش بوسه‌ای باشد، اگر این خواسته‌ام برآورده شود، چه چیز دیگری می‌خواهم؟
هوش مصنوعی: اگر روزی لطف پادشاه شامل حال این گدا می‌شد، چه اتفاقی می‌افتاد؟
هوش مصنوعی: اگر خرد و دانایی به دور من می‌آمد، چه اتفاقی می‌افتاد و اگر صبر و بردباری در جایی مناسب خود قرار می‌گرفت، چه حالتی پیدا می‌کرد؟
هوش مصنوعی: اگر عبید بینوا به وصالش می‌رسید، چه خوشی و سعادتی برای او فراهم می‌شد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
گر آن مه را وفا بودی چه بودی
ورش ترس از خدا بودی چه بودی
دمی خواهم که با او خوش برآیم
اگر او را رضا بودی چه بودی
دلم را از لبش بوسیست حاجت
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.