من مستم و مستی من از بی خبریست
ای بی خبران آنک خبر دارد کیست؟
فی الجمله میان مستی و هوشیاری
چیزیست که آن بگویم از دانی چیست
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
من مستم و مستی من از بی خبریست
ای بی خبران آنک خبر دارد کیست؟
فی الجمله میان مستی و هوشیاری
چیزیست که آن بگویم از دانی چیست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیانگر حالتی است که شاعر در آن به مستی و بی‌خبری اشاره می‌کند. او می‌گوید که در حالت مستی به سر می‌برد، اما از موضوعاتی آگاه است که دیگران از آن بی‌خبرند. همچنین، او به تفاوت میان مستی و هوشیاری اشاره می‌کند و به این فکر می‌کند که چیزی در این میان وجود دارد که می‌خواهد درباره‌اش صحبت کند، اما نمی‌داند چه چیز است.
هوش مصنوعی: من در حال گم شدن و غرق در حالت سرمستی‌ام هستم، و این سرمستی‌ام ناشی از ناآگاهی‌ام است. ای کسانی که بی‌خبر هستید، آن کسی که از این حالتی که من دارم باخبر است، کیست؟
هوش مصنوعی: در بین حالتی که انسان مست است و حالتی که هوشیار است، چیزی وجود دارد که می‌توانم درباره‌اش صحبت کنم، تو خودت می‌دانی چیست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
با دل گفتم که ای دل احوال تو چیست
دل دیده پر آب کرد و بسیار گریست
گفتا که چگونه باشد احوال کسی
کو را بمراد دیگری باید زیست
امروز به شهر حسن همنام تو نیست
عاشق همه زیر سایه بام تو نیست
ای دوست ندانی که دلارام تو کیست
ای عشق نه آگهی که در دام تو کیست
ابر آمد و باز بر سر سبزه گریست
بی بادهٔ گلرنگ نمی‌باید زیست
این سبزه که امروز تماشاگه ماست
تا سبزهٔ خاک ما تماشاگه کیست
چندان چشمم که در غم هجر گریست
هرگز گفتی گریستنت از پی چیست
من خود ز ستم هیچ نمی‌دانم گفت
کو با تو و خوی تو چو من خواهد زیست
دشمن چو بدانست که : احوالم چیست
بر تلخی زندگانی من بگریست
بدحال تر از من اندرین عالم کیست ؟
در آرزوی مرگ همی باید زیست
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.