تا هوایِ هوایِ می کردیم
ترکِ ترک از خلافِ وی کردیم
توبه از خمر کرده‌ایم آری
توبه از جامِ عشق کی کردیم
باز با اصل خویش گردیدیم
اقتدا هم به کلِّ شی کردیم
تا به عین الیقین عیان بینیم
فرشِ وهم و خیال طی کردیم
راحت و رنج و دین و دنیا را
اعتبار از بهار و دی کردیم
مرکبِ توبه ی نزاری را
پیش باز آمدیم و پی کردیم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از حالتی صحبت می‌کند که در آن تلاش کرده‌اند تا از اشتباهات و گناهان خود برگردند و توبه کنند. او به یاد می‌آورد که چگونه از عشق و شادی پرهیز کرده‌اند و به ریشه‌های خود برگشته‌اند. شاعر همچنین به تلطیف خیال و وهم اشاره می‌کند و می‌گوید که زندگی را با راحتی و رنج، دین و دنیا سنجیده‌اند. در نهایت، او به مسیر توبه خود اشاره می‌کند و از اینکه دوباره به آن بازگشته‌اند، سخن می‌گوید.
هوش مصنوعی: تا زمانی که در پی لذت بردن از شراب و حال و هوای آن بودیم، از مخالفان او فاصله گرفتیم و از آنها جدا شدیم.
هوش مصنوعی: ما از نوشیدن شراب توبه کرده‌ایم، اما هرگز از عشق و شیدایی آن سیر نمی‌شویم.
هوش مصنوعی: ما دوباره به اصل و ریشه‌مان بازگشتیم و همزمان از هر چیزی که وجود دارد، پیروی کردیم.
هوش مصنوعی: برای رسیدن به حقیقت مطلق، برای ما لازم بود از دنیای توهم و خیال عبور کنیم و آن را پشت سر بگذاریم.
هوش مصنوعی: ما به خاطر بهار و زمستان ارزش‌های راحتی، سختی، دین و دنیای خود را تعیین کردیم.
هوش مصنوعی: ما با شوق و اشتیاق به مسیر توبه و پشیمانی گام زدیم و تلاش کردیم که این راه را ادامه دهیم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.