گوشه چشم پر خمارش بین
سر دستان پر نگارش بین
خط سبز زمردین نگرش
سر دندان آبدارش بین
نرگس مست دل رباش نگر
لب لعل شکر نثارش بین
در خم زلف مشک افشانش
نیفه نافه تتارش بین
سرو سیمین برش نگر عمدا
بر سر سرو لاله زارش بین
گل نسرین عارضش دیدی
نوک مژگان هم چو خارش بین
از میانش مگو نزاری باز
گو میان بی میان کنارش بین
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر توصیفی از زیباییهای یک معشوق دارد. شاعر به ویژگیهای ظاهری او مانند چشمان پرخمار، دستان پرنگارش، لبهای لعل و شیرین، و زلفهای مشک افشان اشاره میکند. او همچنین از گلها و نرگسها به عنوان نمادهای زیبایی و جذابیت صحبت میکند. شاعر به شدت شیفته این زیباییها است و از خواننده میخواهد که به دقت به این ویژگیها توجه کند و لحظهای در کنار او بماند. در نهایت، اشارهای به احساسات عمیق و دلدادگی خود نیز دارد.
هوش مصنوعی: در گوشه چشم زیبایش نگاهی پر از راز و شعر را ببین، و در دستانش آثار خلاقیت و هنری را مشاهده کن.
هوش مصنوعی: نگاه کن به خط سبز و زیبا که مانند زمرد است و بینی که دندانهای درخشان و آبدار دارد.
هوش مصنوعی: گل نرگس با زیبایی و شوق خاصی، دلها را در میرباید. به لبهای زیبا و رنگین او نگاه کن، که همچون شکر نعمت عشقش را نثار میکند.
هوش مصنوعی: در پیچ و تاب موهایش، بویی خوش و دلانگیز وجود دارد که توجه را به خود جلب میکند.
هوش مصنوعی: به زیبایی و وقار درخت سرو نقرهای نگاه کن، که عمداً بر روی سر گلهای لالهاش ایستاده است.
هوش مصنوعی: گل نسرین را در چهرهاش دیدی، که نوک مژگانش مانند خار به نظر میرسد.
هوش مصنوعی: از او فاصله نگیر و بین او را دقیقاً در کنار دیگران قرار بده.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.