جز من به دم سحرگهی مست که شد؟
بی می به سماع خرگهی مست که شد؟
از هش بروم چو بوی نرگس شنوم
بر بوی پیالهٔ تهی مست که شد؟
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
جز من به دم سحرگهی مست که شد؟
بی می به سماع خرگهی مست که شد؟
از هش بروم چو بوی نرگس شنوم
بر بوی پیالهٔ تهی مست که شد؟
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به حالتی از سرمستی و عشق اشاره می‌کند. او می‌گوید که در صبحگاه، تنها اوست که به مستی و خوشی مشغول است. بوی نرگس او را به یاد می‌آورد و حس می‌کند که پیاله‌اش خالی است، اما این خلأ به نوعی حس مستی و شوری در او ایجاد می‌کند. در کل، شعر به زیبایی و حس‌های عمیق انسانی در ارتباط با عشق و مستی می‌پردازد.
هوش مصنوعی: جز من در اوج صبح چه کسی مست شده است؟ بی شراب در حال نوشیدن و رقصیدن چه کسی چنین حال و هوایی پیدا کرده است؟
هوش مصنوعی: وقتی بوی نرگس را حس می‌کنم، حس می‌کنم که از حال و هوا خارج می‌شوم. اما وقتی به بوی پیاله‌ای خالی توجه می‌کنم، متوجه می‌شوم که دیگر مستی و شوقی در من وجود ندارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.