خانه بر دوشم کلید رزق ها باشد مرا
گردبادم گردش سرآسیا باشد مرا
کلفتی گر رو دهد سر در گریبان می کشم
چاکها در جیب محراب دعا باشد مرا
خیمه بر پا کرده ام بر روی دریا چون حباب
روزیی هر روزه از موج هوا باشد مرا
ابر بی باران ز دریا می کشد شرمندگی
چشم بی نم کاسه دست گدا باشد مرا
می دهد کلکم پس از من هرزه گویان را جواب
همچو نافرمان زبانی در قفا باشد مرا
برگ کاهی هم نمی آید ز سوی کهکشان
با وجود آنکه رنگ کهربا باشد مرا
دزد هرگز در کمین خانه درویش نیست
پیرهن در بر ز نقش بوریا باشد مرا
دل مشبک گشته در تن از هجوم آرزو
این زره تا چند در زیر قبا باشد مرا
سوی بازار خریداران نمی سازد گذر
در دکان از بس متاع بی بها باشد مرا
از قناعت سیدا عمر ابد دارم امید
آبرو سرچشمه آب بقا باشد مرا
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف حالاتی از زندگی شاعر و احساسات او نسبت به دنیا و مسائل معنوی می‌پردازد. شاعر خانه‌اش را به عنوان محلی برای برکات و روزی می‌بیند و خود را در معرض گردبادهای زندگی تشبیه می‌کند. او در برابر مشکلات و کلفتی‌ها مغرور و سرسخت است و به دعا و عبادت متوسل می‌شود. همچنین تصویر خیمه‌اش را بر روی دریا به عنوان نمادی از امید و روزی روزانه بیان می‌کند. شاعر از حسرت و کمبود ابراز می‌کند و به احساس غم بر عدم بارش ابرها اشاره دارد. او از یخ و بی‌فایده بودن متاع‌های دنیا می‌گوید و امید به قناعت و عمر طولانی دارد، به گونه‌ای که آبرو برای او به عنوان منبعی از بقا به شمار می‌رود. به طور کلی، شعر تصویری از تقابل زندگی مادی و معنوی و تلاش برای حفظ استقلال و شرف در برابر چالش‌هاست.
هوش مصنوعی: من در زندگی‌ام به مکان و امکاناتی نیاز دارم که باعث برآورده شدن نیازهایم شود و در عین حال، حوادث و تغییرات زندگی نتواند مرا از مسیرم منحرف کند.
هوش مصنوعی: اگر دلم دچار تنگی شود و غم مرا احاطه کند، آنگاه چاره‌ام این است که با خودم سخن بگویم و در دل به یاد دعا و نیایش بیفتم.
هوش مصنوعی: من در میان دریا خیمه زده‌ام، مانند حبابی که هر روز از امواج به وجود می‌آید و در آسمان معلق است.
هوش مصنوعی: ابر بدون باران از دریا خجالت می‌کشد، همان‌طور که چشم بی‌نم یک کاسه دست گدا شرمنده است.
هوش مصنوعی: هر یک از شما پس از من به سخنانی بیهوده پاسخ می‌دهد، همان‌طور که کسی که نافرمان است، در پشت سر من به زبانش شکایت می‌کند.
هوش مصنوعی: برگ بسیار سبکی هم از سمت کهکشان نمی‌آید، حتی اگر رنگی شبیه کهربا داشته باشد.
هوش مصنوعی: دزدها هرگز در کمین خانه افراد بی‌نوا نیستند، زیرا من لباس ساده‌ای به تن دارم که نشان‌دهنده وضعیت اقتصادی پایین من است.
هوش مصنوعی: دل من از هجوم آرزوها به تنگ آمده و مانند مشبک شده است. این زره و پوشش که به تن دارم، تا کی می‌تواند زیر این لباس پنهان بماند؟
هوش مصنوعی: به خاطر اینکه جنس‌های بی‌ارزش و بی‌کیفیت در بازار زیاد است، هیچ‌گونه تمایلی به رفتن به دکان و خرید ندارم.
هوش مصنوعی: از رضایت و قناعت سید عمر امیدوارم که بتوانم همیشه آبرو و بقاء خود را حفظ کنم، چرا که سرچشمه این بقاء برای من همان قناعت است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.