ای خرامت را ثناگو همچو قمری هوش‌ها
سرو قدت را حصار عافیت آغوش‌ها
سربلندان همچو سرو آواز سایل نشنوند
کرده‌اند از طوق قمری حلقه‌ها در گوش‌ها
شهد اگر خواهی برو در خانه زنبور باش
نیش‌ها دارند در پی صاحبان نوش‌ها
ای خوش آن روزی که بر دارند گردون را ز سر
تا شود روشن چه باشد زیر این سرپوش‌ها
ریختند ای سیدا بر دیگم آخر آب سرد
مدتی با اهل دولت کرده بودم جوش‌ها
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به ستایش زیبایی و مقام انسانی می‌پردازد. شاعر از خرامیدن و زیبایی دلنشین عوافل می‌گوید و قد بلند و شکوه سرو را در نظر دارد که مثل قمری‌ها مورد تحسین قرار می‌گیرد. او به مخاطب یادآوری می‌کند که برای به دست آوردن عسل (خوبی‌ها) باید در کنار زنبور (صاحبان نعمت‌ها) بود، اما باید مراقب نیش‌های آنها نیز بود. در انتها، شاعر به آرزوی روزی اشاره می‌کند که رازها و حقایق در زیر پرده‌ها نمایان شوند و در این راستا از تجربه‌های تلخ خود با اهل قدرت و سیاست سخن می‌گوید.
هوش مصنوعی: ای زیبای خرامان، زلیخا را در خود غرق کرده‌ای و چون یک قمری، آوازهای دلنشینی سر می‌دهی. قامت رعنایت همانند دیواری امن و آرامش‌بخش است که در آغوشش می‌توان احساس خوشبختی کرد.
هوش مصنوعی: سربلندان مانند سروها هستند که صدای ناله و شکایت را نمی‌شنوند، زیرا که حلقه‌های طوق قمری در گوش‌هایشان است.
هوش مصنوعی: اگر به دنبال شیرینی و لذت هستید، باید آماده قبول چالش‌ها و سختی‌ها باشید. کسانی که به دنبال نعمت‌ها و خوشی‌ها می‌روند، باید بدانند که ممکن است با مشکلات و خطرات هم مواجه شوند.
هوش مصنوعی: روز خوشی خواهد آمد که آسمان غبار را از سر بر دارد و همه چیز روشن و واضح شود؛ در این حالت، چه چیزهایی زیر این پنهان‌کاری‌ها وجود دارد.
هوش مصنوعی: ای آقا، در دیگ من آب سرد ریختند و مدتی بود که با اهل دولت مشترک در حال پخت و جوش بودم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.