ای بهار لطف تو آبروی بستان‌ها
از تو دامن پر گل خار در بیابان‌ها
ای کبابت ابراهیم وی هلاکت اسماعیل
مستعد قربانی در تن همه جان‌ها
صبح صادق و کاذب بر در تو می‌آیند
بر امید احسانت پهن کرده دامان‌ها
چشم بر رهت دارند کوچه‌باغ‌ها امروز
از دوروی صف بسته در چمن خیابان‌ها
ساغر تهیدستی عمر می‌کند افزون
چرخ سرنگون کاسه بگذرانده دوران‌ها
ساغر گل از شبنم چشمه حیات آمد
سروها خضرگویان در کنار بستان‌ها
قصر روزگار آخر خاک بر سرت ریزد
چند سازی ای غافل خواب زیر ایوان‌ها
زلف دلبران گردد بر رگ زمین پیوند
عاقبت شود پامال سبزهای مژگان‌ها
دشمنان عاجز را پایمال نتوان کرد
ترکش پر از تیر است شیر را نیستان‌ها
کشکشان سوی لیلی برده عشق مجنون را
طوق بندگی باد چاک در گریبان‌ها
سیدا خط و زلفش قصد دیدنت دارند
خانه را بکن جاروب آمدند مهمان‌ها
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی بهار و لطافت آن اشاره می‌کند و از گل‌ها و زیبایی‌های بستان‌ها سخن می‌گوید. او به نیروهای طبیعی و تغییرات زندگی توجه می‌کند و از بی‌ثباتی روزگار و غفلت انسان‌ها می‌گوید. شاعر بر اهمیت عشق و فراق، و همچنین ارتباط انسان‌ها با یکدیگر تأکید می‌کند و به میهمانانی که به خانه می‌آیند اشاره می‌کند. در کل، شعر حس زیبایی‌شناختی بهار و نگرانی از گذر زمان و ناپایداری زندگی را به تصویر می‌کشد.
هوش مصنوعی: بهار، تو با لطف و زیبایی‌ات باعث زینت و رونق باغ‌ها هستی، حتی در دشتی که پر از خار است، باز هم دامن‌ات پر از گل‌هاست.
هوش مصنوعی: ای که همچون ابراهیم مورد امتحان قرار گرفته‌ای و همچون اسماعیل جان‌ها را برای قربانی آماده کرده‌ای.
هوش مصنوعی: در صبح زود، افرادی با نیت‌های راست و دروغ به سراغ تو می‌آیند و امیدوارند که از لطف و مهربانی تو بهره‌مند شوند.
هوش مصنوعی: امروز کوچه‌ها و باغ‌ها با چشم‌هایی به راه تو دوخته شده‌اند و در باغچه‌های خیابان‌ها صفی از درختان و گل‌ها به انتظار ایستاده‌اند.
هوش مصنوعی: کاسهٔ خالی از شراب، عمر خود را سپری می‌کند و چرخ روزگار نیز زمان‌های زیادی را پشت سر گذاشته است.
هوش مصنوعی: جام گل، از شبنم چشمه زندگانی پر شده است و سروها به رنگ سرسبزی در کنار باغ‌ها ایستاده‌اند.
هوش مصنوعی: در روزگار آخر، زود باشد که سرانجام با خاک یکسان شوی. پس بیدار باش، و غافل نباش و از خواب غفلت بیدار شو.
هوش مصنوعی: موی دلبران به مانند ریشه درختان به زمین وصل می‌شود و در نهایت باعث خفگی و از بین رفتن زیبایی‌های سبز و گل‌ها می‌شود.
هوش مصنوعی: دشمنان ضعیف را نمی‌توان زیر پا گذاشت، زیرا توانایی ضربه زدن دارند و همچون شیرانی هستند که در جنگل‌ها و بیابان‌ها قدرت خود را نشان می‌دهند.
هوش مصنوعی: عشق مجنون او را به سمت لیلی می‌کشاند و او در این راه تمام تلاشش را می‌کند. در این حال، در دلش نداشته‌ها و غم‌هایش مانند چاکی در لباسش خود را نشان می‌دهد.
هوش مصنوعی: عزیزم با موهای زیبایش قصد دیدنت را دارد، خانه را تمیز کن که مهمان‌ها در راهند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.