ز بیم نرگس مستت پرید رنگ پیاله
به دور چشم تو کم یافت شیشه سنگ پیاله
چو تو به رنجش ساغر نخواهم از این پس
که دیر صلح بود طبع زود جنگ پیاله
چه حظ بود ز تماشای غنچه مرغ چمن را
چگونه شاد شود دل ز طرف تنگ پیاله
ز دست اهل طمع منعمان غریب به تنگ اند
مباد گردن مینا فتد به جنگ پیاله
شکست خاطر ما سیدا شکست دل است
به بزم باده کشان عار ماست تنگ پیاله
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شعر درباره احساسات و تبعات عشق و نوشیدن است. شاعر از نرگس محبوبش و تأثیر آن بر رنگ میخانه صحبت می‌کند و اشاره می‌کند که به خاطر رنجش و جنگی که پیش آمده، دیگر نمی‌خواهد ساغر را صرف نوشیدنی کند. او تأکید می‌کند که تماشای غنچه و زیبایی آن نمی‌تواند دل را شاد کند و در مقابل، به نارضایتی از طمع دیگران و جنگی که ممکن است میان شخصی به نام مینا و پیاله در بگیرد، اشاره می‌کند. شاعر همچنین بیان می‌کند که شکست دل او ناشی از شکست خاطرش است و در این بزم، حضورش به نوعی عار به حساب می‌آید.
هوش مصنوعی: نگرانی از زیبایی و جذبه نرگس باعث شده رنگ پیاله از چشمانت کم رنگ‌تر شود، مانند شیشه‌ای که در دور پیاله قرار دارد.
هوش مصنوعی: از این به بعد دیگر دوست ندارم به خاطر ناراحتی تو شراب بنوشم، چرا که طبع من معمولاً در صلح دیر می‌ماند و زود به جنگ می‌رسد.
هوش مصنوعی: چه لذتی دارد تماشای غنچه گل، چگونه دل می‌تواند از طرف تنگ پیاله شاد شود؟
هوش مصنوعی: آدم‌های طمع‌کار ما را به دشواری کشانده‌اند، مبادا گردن مینا (نماد زیبایی و ظرافت) در برابر جنگ پیاله (نماد نقصان و ناپایداری) قرار گیرد.
هوش مصنوعی: سیدا، دل ما شکسته است و این ناراحتی ما ناشی از محدودیت‌هایی است که در جمع باده‌نوشان احساس می‌کنیم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.