|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شعر به احساس عمیق و ناامیدی گوینده اشاره دارد. او از وجود خود تنها به زبان و کارش اشاره می‌کند و می‌گوید که احساس می‌کند روحش در تنش زندانی شده است. بار سنگینی بر دوشش است و دیگر جز استخوان چیزی از او باقی نمانده. این متن به بی‌حوصلگی و خستگی عاطفی اشاره دارد.
هوش مصنوعی: برای من جز سخن گفتن کاری نمانده است، مثل اینکه دیگر روحی در تنم وجود ندارد.
هوش مصنوعی: این جمله بیان می‌کند که فرد در وضعیتی دشوار و بحرانی قرار دارد. او احساس می‌کند که دیگر از جانش چیزی باقی نمانده و تنها بدنش، که به استخوان‌ها ختم می‌شود، باقی مانده است. این وضعیت نشان‌دهنده‌ی ضعف شدید و ناکامی عمیق است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.