ای مظفر فراق یافت ظفر
بر تن من نکرده هیچ نبرد
خنجری ناکشیده در حمله
باره ای نافکنده در ناورد
فرقت خیره روی روبا روی
از منت در ربود مردا مرد
فلک هجر خوی سفله مرا
فرد کرد از من ای بدانش فرد
وصل تابنده را فرو شد روز
هجر تاریک را بر آمد گرد
دل بر توست و با تو خواهد بود
من بی دل چگونه خواهم کرد
بود خواهم ولیک سخت به رنج
زیست خواهم و لیک نیک به درد
بر تن سست کوفته غم سخت
وز دل گرم خاسته دم سرد
چشم من آب روی خواهد برد
روی من آب چشم خواهد خورد
نقش کار فراق پیدا شد
اینک از اشک لعل و چهره زرد
دهر بی شرم چون بخواست نوشت
فرش شادی ما چرا گسترد
چرخ بی رحم چون بخواست برید
شاخ امید من چرا پرورد
ای هنر سنج مهتری که فلک
در فنون فلک چو تو ناورد
دل سپردم تو را به غزنین بر
بر آن دوستان به راه آورد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره احساس درد و فراق عاشقانه است. شاعر از غم و غصه‌ای که بر دل او سنگینی می‌کند، می‌گوید و اشاره می‌کند که زندگی بدون عشق چگونه دشوار و پر از رنج است. او به زیبایی معشوق و تلخی جدایی اشاره کرده و از ناملایمات روزگار و بی‌رحمی زمانه گله‌مند است. با وجود تمام این دردها، دلش هنوز به معشوق وابسته است و این جدایی را سخت تحمل می‌کند. شاعر تأکید می‌کند که این احساسات عمیق و غم به وضوح در چهره و اشک‌های او نمایان است. در نهایت، او به دوستدارانش اشاره کرده و از آنها می‌خواهد که از راه عشق حمایت کنند.
هوش مصنوعی: ای مظفر، جدایی بر من غلبه پیدا کرده است و هیچ جنگی در دلم وجود ندارد.
هوش مصنوعی: این جمله به نوعی به شخصی اشاره دارد که علی‌رغم اینکه به ظاهر در میانه‌ی نبرد و در موقعیت خطرناکی قرار دارد، اما توانایی یا اراده‌ی لازم برای اقدام و ضربه زدن به دشمن را ندارد. به عبارتی، او همچنان فقط در حال مشاهده اتفاقات است و هیچ عمل خاصی انجام نمی‌دهد.
هوش مصنوعی: دوری از دیدن چهره محبوب، به شدت انسان را تحت تأثیر قرار می‌دهد و از دست رفته‌ها را با ارزش‌تر می‌کند. در این شرایط، مردانگی و شجاعت انسان‌ها نمایان می‌شود.
هوش مصنوعی: آسمان ابر جدایی مرا تنها و بی‌کس کرده است، ای کسی که به دانشت فخر می‌کنی.
هوش مصنوعی: در روزگار جدایی، تاریکی و اندوه به وجود آمده، اما در عوض، نور وصالی که پیش از این بود، اکنون برای همیشه غروب کرده است.
هوش مصنوعی: دل من به تو وابسته است و همیشه با تو خواهد بود. من بدون دل چطور می‌توانم زندگی کنم؟
هوش مصنوعی: می‌خواهم زنده باشم، اما زندگی‌ام پر از رنج است. با این حال، از درد و سختی نیز تجربه‌های خوبی به دست می‌آورم.
هوش مصنوعی: غم سنگینی بر بدن ناتوانم فشار می‌آورد، در حالی که از دل گرم، نفس سردی به وجود آمده است.
هوش مصنوعی: چشم من اشک خواهد ریخت و به همین دلیل، چهره من هم تحت تاثیر قرار خواهد گرفت و غم و اندوه را نشان خواهد داد.
هوش مصنوعی: کار جدایی تاثیر خود را نشان داده است؛ اکنون اشک‌های زردرنگ و چهره بی‌رنگ به وضوح نمایان هستند.
هوش مصنوعی: دنیا بی‌شرم است، وقتی خواسته‌اش را نوشت و آن‌گاه فرش شادی ما را بی‌دلیل پخش کرد.
هوش مصنوعی: دنیا با بی‌رحمی هر چه می‌خواهد، می‌کُند و امیدهای من را از بین می‌برد. چرا باید اینگونه با آرزوهای من برخورد کند؟
هوش مصنوعی: ای هنرمند بزرگ و ماهر، که آسمان در هنر و مهارت به اندازه تو کسی را نداشته است.
هوش مصنوعی: دل خود را به تو سپردم و در غزنین، دوستان را به راه درست هدایت کردم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
اشتر گرسنه کسیمه برد
کی شکوهد ز خار؟ چیره خورد
نانوردیم و خوار و این نه شگفت
که برِ ورد، خار نیست نورد
مردم اندر خور زمانه شده‌ست
نرد چون شاخ گشت و شاخ چون نرد
از تک اسب و بانگ نعرۀ مرد
کوه یر نوف شد هوا پر گرد
شعر سید محمد ناصر
دل من شاد کرد و خرم کرد
شدم از گرمی طبیعی پوست
همچو تشنه که آب باید سرد
بر دل من نشاط رامش یافت
[...]
صدر اسلام زنده گشت و نمرد
گرچه صورت به خاک تیره سپرد
در جهان بزرگ ساخت مکان
هم بخردان گذاشت عالم خرد
پس تو گویی که مرثیت گویش
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.