|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بررسی عیوب انسانی می‌پردازد و بیان می‌کند که هر انسان دارای نقص‌ها و عیوبی است که پشت پرده‌ای پنهان شده‌اند. هنگامی که این پرده کنار رود، بیچارگی و رسوایی او نمایان می‌شود. به طور کلی، شعر بر پذیرش نقص‌های انسانی تأکید دارد.
هوش مصنوعی: انسان به طور کلی دارای نقص‌ها و اشتباهات بسیاری است، اما روی این عیب‌ها پوششی وجود دارد که آنها را از دید دیگران مخفی می‌کند.
هوش مصنوعی: زیر این پوشش، همه ضعف‌ها و ننگ‌ها بیرون می‌آید.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ملک عالم به زیر تنهاییست
مرد تنها نشان زیباییست
هر چه داننده گوید از جاییست
پی نادان مرو، که خود راییست
شیوهٔ رند باده پیمائی‌ست
هنر آفتاب رسوائی‌ست
هر کجا سایه افکند خورشید
ذره ناچار مست و شیدائی‌ست
نه به یارم مجال دسترس است
[...]
دل من در فراق شیداییست
خسته از درد ناشکیباییست
گر پریشان شدست معذورست
دایماً زان دو زلف سوداییست
عشق او را چگونه شرح دهم
[...]
شهر بغداد دلگشا جاییست
در میانش چو دجله دریاییست
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.