آمده نوروز هم از بامداد
آمدنش فرخ و فرخنده باد
باز جهان خرم و خوب ایستاد
مرد زمستان و بهاران بزاد
ز ابر سیه‌روی سمن‌بوی راد
گیتی گردید چو دارالقرار
روی گل سرخ بیاراستند
زلفک شمشاد بپیراستند
کبکان بر کوه به تک خاستند
بلبلکان زند و ستا خواستند
فاختگان همبر بنشاستند
نای‌زنان بر سر شاخ چنار
لاله به شمشاد برآمیختند
ژاله به گلنار درآویختند
بر سر آن مشک فرو بیختند
وز بر این در فرو ریختند
نقش و تماثیل برانگیختند
از دل خاک و دو رخ کوهسار
قمریکان نای بیاموختند
صلصلکان مشک تبت سوختند
زرد گلان شمع برافروختند
سرخ گلان یاقوت اندوختند
سروبنان جامهٔ نو دوختند
زین سو و زان سو به لب جویبار
بلبلکان بر گلکان تاختند
آهوکان گوش برافراختند
گورخران میمنه‌ها ساختند
زاغان گلزار بپرداختند
بیدلکان جان و روان باختند
با ترکان چگل و قندهار
باز جهان خرم و خوش یافتیم
زی سمن و سوسن بشتافتیم
زلف پریرویان برتافتیم
دل ز غم هجران بشکافتیم
خوبتر از بوقلمون یافتیم
بوقلمونیها درنوبهار
پیکر در پیکر بنگاشتیم
لاله بر لاله فرو کاشتیم
گیتی را چون ارم انگاشتیم
دشت به یاقوت‌تر انباشتیم
باز به هر گوشه برافراشتیم
شاخ گل و نسترن آبدار
باز جهان گشت چو خرم بهشت
خوید دمید از دو بناگوش مشت
ابر به آب مژه در روی کشت
گل به مل و مل به گل اندر سرشت
باد سحرگاهی اردیبهشت
کرد گل و گوهر بر ما نثار
صحرا گویی که خورنق شده‌ست
بستان همرنگ ستبرق شده‌ست
بلبل همطبع فرزدق شده‌ست
سوسن چون دیبه ازرق شده‌ست
بادهٔ خوشبوی مروق شده‌ست
پاکتر از آب و قویتر ز نار
مرغ نبینی که چه خواند همی
میغ نبینی که چه راند همی
دشت نبینی به چه ماند همی
دوست نبینی چه ستاند همی
باغ بتان را بنشاند همی
بر سمن و نسترن و لاله‌زار
من بروم نیز بهاری کنم
بر رخش از مدح نگاری کنم
بر سرش از درد خماری کنم
بر تنش از شعر شعاری کنم
وینهمه را زود نثاری کنم
پیش امیرالامرا بختیار
بار خدایی که به توفیق بخت
بر ملک شرق عزیزست سخت
میر همی‌برکشدش لخت لخت
و آخر کارش بدهد تاج و تخت
اندک اندک سر شاخ درخت
عالی گردد به میان مرغزار
ایزد تیغش سبب ضرب کرد
قطب همه شرق و همه غرب کرد
تا پدرش کُنیتِ بوحرب کرد
بسکه شد و با ملکان حرب کرد
از لطف و آن سخن چرب کرد
خلق جهان طالبش و دوستدار
از کرم و نعمت والای او
کس نشنیده‌ست ز لب لای او
فر خدایی همه آلای او
هست بر آن قالب و بالای او
صورت او و رخ زیبای او
هست چنان ماه دو پنج و چهار
مهتر آزادهٔ مهتر منش
کز خردش جانست از جان تنش
کرده ظفرمسکن در مسکنش
بسته وفا دامن در دامنش
خلق ندانم به سخن گفتنش
در همه گیتی ز صغار و کبار
همتهای ملکی بینمش
سیرتهای ملکی بینمش
دولتهای فلکی بینمش
مدت برج فلکی بینمش
بویا چون مشک زکی بینمش
گاه جوانمردی و گاه وقار
همتش از چرخ همی‌بگذرد
رایش در غیب همی‌بنگرد
هیبت او چنگل شیران درد
دولت او سعد ابد پرورد
بختش هر روز همی‌آورد
قافلهٔ نعمت را بر قطار
تا گل خودروی بود خوبروی
تا شکن زلف بود مشکبوی
تا بت کشمیر بود جعد موی
تا زن بدمهر بود جنگجوی
تا زبر سرو کند گفتگوی
بلبل خوشگوی به آواز زار
عمر خداوندم پاینده باد
بختش هر روز فزاینده باد
دستش هرگاه گشاینده باد
رایش هر زنگ زداینده باد
درد رونده طرب آینده باد
ملکت او را به حق کردگار
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره آمدن بهار و جشن نوروز است. شاعر به توصیف زیبایی‌های طبیعت در این فصل می‌پردازد و زندگی دوباره گیاهان و پرندگان را با نشاط خاصی به تصویر می‌کشد. او از شکوفه‌ها، گل‌ها و شاخ و برگ درختان سخن می‌گوید و همچنین از حال و هوای شاد و دل‌انگیز این فصل که به انسان امید و شادابی می‌بخشد. به عبارتی دیگر، این شعر نماد تجدید حیات و خوشحالی در آغاز سال نو و استقبال از خوشبختی و زیبایی‌هاست. شاعر همچنین اشاره‌ای به شخصیت‌های بزرگ و طالع بلند آنها دارد و برای آنها آرزوی کامیابی می‌کند.
هوش مصنوعی: نوروز با شکوه و شادی خود از صبح زود آغاز شده است، پس این روز مبارک و خوش‌یمن باشد.
هوش مصنوعی: جهان دوباره پر از نشاط و زیبایی شده و فصل زمستان به پایان رسیده و بهار آغاز شده است.
هوش مصنوعی: در اینجا از ابر تیره‌ای که بوی سمن می‌دهد صحبت می‌شود، و به تغییراتی در جهان اشاره می‌کند که همچون محلی امن و آرامش‌بخش به نظر می‌رسد. به طور کلی، شاعر از تصویری تاریک، به فرآیندی مثبت و امیدبخش می‌رسد.
هوش مصنوعی: بر روی گل سرخ، زلفی زیبا و شگفت‌انگیز را به زیبایی آرایش کردند و زلفی زیبا و خوش‌فرم مانند درخت شمشاد را مرتب کردند.
هوش مصنوعی: کبک‌ها به تنهایی بر روی کوه بالا می‌روند، و بلبل‌ها به آواز و شادی مشغول هستند.
هوش مصنوعی: پرنده‌ها بر روی شاخه چنار نشسته و با نغمه‌خوانی خود فضای اطراف را پر کرده‌اند.
هوش مصنوعی: در این تصویر زیبا، گل لاله با شمشاد در هم آمیخته و قطرات شبنم (ژاله) به میوه انار (گلنار) چسبیده‌اند. این رنگ‌ها و زیبایی‌ها به خوبی در کنار یکدیگر جلوه‌گر شده‌اند.
هوش مصنوعی: بر سر آن مشک، به خاطر آنچه درون آن بود، ریختند و از این در، چیزهایی به زمین افتاد.
هوش مصنوعی: از دل خاک، شکل‌ها و نقوشی را به وجود آوردند و دو چهره بر روی کوه‌ها نمایان شد.
هوش مصنوعی: قمری‌ها نغمه‌سرایی را یاد گرفتند، در حالی که مشک‌ها در دودی که از آتش تبت بلند شد، سوختند.
هوش مصنوعی: گل‌های زرد شمع روشن کردند و گل‌های قرمز یاقوت را جمع‌آوری کردند.
هوش مصنوعی: مردم در دو طرف جویبار برای خود لباس‌های تازه‌ای دوختند و آماده شدند.
هوش مصنوعی: پرندگان آوازخوان بر روی گل‌ها پرواز کردند و آهوها سرهایشان را بالا کردند.
هوش مصنوعی: زیر دندان و در زیر سایه شیران، زاغ‌ها در گلزارها مشغول خرج‌کردن و زیبا کردن زیبایی‌های طبیعی هستند. در واقع، در کنار حفظ زندگی‌های خود، به زیبایی زندگی نیز توجه دارند.
هوش مصنوعی: عاشقان و دل‌باختگان در عشق ترکان چگل و قندهار خویش را فدای آن زیبایی‌ها کردند.
هوش مصنوعی: دوباره دنیا را شاد و زیبا دیدیم و به سمت گل‌های معطر و رنگارنگ شتافتیم.
هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به زیبایی زلفان معشوق اشاره می‌کند و در عین حال از درد جدایی و غم ناشی از آن سخن می‌گوید. او می‌گوید که با وجود آرزوهای شیرین، دلش به خاطر دوری معشوق شکسته و آشفته است.
هوش مصنوعی: در روزهای بهار، چیزهای زیباتر و بهتری از بوقلمون‌ها پیدا کردیم که به آنها بوقلمونیها گفته می‌شود.
هوش مصنوعی: ما در کنار هم صورت‌های زیبایی را تصویر کردیم و گل‌های لاله را بر روی هم کاشتیم.
هوش مصنوعی: جهان را مانند بهشت تصور کردیم و زمین را با سنگ‌های قیمتی مانند یاقوت پر کردیم.
هوش مصنوعی: ما دوباره در هر جایی شاخ و برگ گل و نسترن تر و تازه را به نمایش گذاشتیم.
هوش مصنوعی: جهان دوباره مانند بهشتی شاداب شد و زندگی نوینی آغاز کرد.
هوش مصنوعی: ابر با اشک مژه‌اش بر روی زمین پاشیده می‌شود، گل‌ها نیز به ملایمت در دل خاک رشد می‌کنند و زیبایی طبیعت را در خود نهفته دارند.
هوش مصنوعی: در صبح زود اردیبهشت، باد به زیبایی گل‌ها و جواهرات را بر سر ما می‌ریزد.
هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که صحرا به زیبایی و سرسبزی بستان رسیده و حالتی دلپذیر و خوشایند به خود گرفته است. طبیعت به قدری زیبا شده که جان تازه‌ای به خود گرفته و همانند رنگ‌های درخشان و جذاب می‌درخشد.
هوش مصنوعی: بلبلی که هم‌نوا با فرزدق شعر می‌خواند به زیبایی سوسن مانند دیبای آبی درخشیده است.
هوش مصنوعی: نوشیدنی خوش‌عطر و خوش‌طعم به قدری خالص و ناب است که از آب هم پاکتر و از آتش هم قویتر است.
هوش مصنوعی: اگر پرنده‌ای را نبینی که چه می‌خواند، نمی‌توانی بفهمی که از چه چیزی خبر می‌دهد یا به چه موضوعی اشاره می‌کند. این نشان می‌دهد که گاهی اوقات باید چیزهایی را که قابل مشاهده نیستند، درک کنیم تا پیام واقعی را دریافت کنیم.
هوش مصنوعی: در دشت، زیبایی‌ها و وسعت‌ها را نمی‌بینی و دوست هم که در کنارت نیست، از تو چه می‌گیرد.
هوش مصنوعی: باغ معشوقان به خوبی در کنار گل‌های سمن، نسترن و لاله‌های رنگارنگ شکفته و زیبا است.
هوش مصنوعی: من اگر بروم، باز هم به گونه‌ای به چهره‌اش زیبایی و شکوهی می‌بخشم و او را با ستایش و تعریفی از خود تزئین می‌کنم.
هوش مصنوعی: به خاطر درد خماری، او را تحت فشار قرار می‌دهم و بر تنش با شعر و پیام‌هایی که دارم، تأثیر می‌گذارم.
هوش مصنوعی: من همه این‌ها را به زودی به پیش امیرالامرا بختیار هدیه خواهم کرد.
هوش مصنوعی: ای خداوندی که بر وفق بخت، برای سلطنت بر سرزمین شرق بسیار عزیز و با ارزش هستی.
هوش مصنوعی: او در زندگی با سختی‌ها و مشکلات زیادی روبه‌رو خواهد شد، اما در نهایت به مقام و قدرتی دست پیدا می‌کند.
هوش مصنوعی: به تدریج، سر درخت بلند و زیبا در وسط مرتع سبز و خوش‌رنگ، از زمین بیرون می‌آید.
هوش مصنوعی: خداوند به وسیله‌ی شمشیرش ضربه‌ای زد که تمامی نقاط شرق و غرب را تحت تأثیر قرار داد.
هوش مصنوعی: تا زمانی که پدرش نام بوحرب را به او داد، به حدی جنگید که با پادشاهان نیز جنگ کرده بود.
هوش مصنوعی: به خاطر محبت و سخنان شیرین او، مردم جهان به دنبال او هستند و او را دوست دارند.
هوش مصنوعی: از بزرگی و لطف او هیچ‌کس از زبان او چیزی نشنیده است.
هوش مصنوعی: تمام زیبایی‌ها و ویژگی‌های خداوند در ذات و جلوه‌گری او وجود دارد.
هوش مصنوعی: چهره و زیبایی او به قدری دلرباست که مانند ماه در روزهای ۲۵ و ۲۴ است.
هوش مصنوعی: این بیت به شخصیت والای یک فرد اشاره دارد که به خاطر خِرَد و روح بزرگش، از جسم و جان خود برتر است. او رهبری است که آزاد و بزرگمنش بوده و به خوبی و دانایی شناخته می‌شود.
هوش مصنوعی: پیروز به خانه‌اش آمده و وفا در دامنش جای گرفته است.
هوش مصنوعی: من نمی‌دانم که دیگران در مورد صحبت کردنش چه فکر می‌کنند، چه کوچک باشند و چه بزرگ، در تمام دنیا.
هوش مصنوعی: من تلاش‌ها و اراده‌های انگیزشی را مشاهده می‌کنم و همچنین رفتارها و ویژگی‌های انسانی را نیز می‌بینم.
هوش مصنوعی: من مدت زمان حکومت‌های آسمانی را می‌بینم و بر حوادث و تحولات آنها واقف هستم.
هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که گاهی جوانمردی و بزرگواری او را مانند بوی خوش مشک احساس می‌کنم و گاهی احساس آرامش و وقار او مرا تحت تاثیر قرار می‌دهد.
هوش مصنوعی: عزم و اراده‌اش از قدرت آسمان‌ها فراتر است و فکر و اندیشه‌اش به آینده‌ی ناشناخته می‌نگرد.
هوش مصنوعی: وجود او همچون قدرت شیران است و درد و مصیبت او مایه‌ی رستگاری و سعادت ابدی را به ارمغان می‌آورد.
هوش مصنوعی: هر روز برای او خوشبختی و خوشی می‌آید و نعمت‌ها مانند کاروانی به سوی او روانه می‌شوند.
هوش مصنوعی: تا زمانی که گل خوش‌صورت باشد، زیبایی در آن وجود دارد و تا وقتی که زلف‌هایش نرم و دل‌انگیز است، عطر خوشی در فضا پراکنده است.
هوش مصنوعی: موی پرپیچ و تاب به زیبایی دختران کشمیر می‌ماند و تا زمانی که زن بی‌علاقه و بی‌عشق شریک زندگی باشد، در دل او جنگ و نزاع وجود خواهد داشت.
هوش مصنوعی: بلبل خوش صدا در کنار درخت سرو، از عشق و حال خود با صدای حزین و زیبا صحبت می‌کند.
هوش مصنوعی: خداوند عمرش را بلند مدت کند و هر روز بر خوشبختی‌اش افزوده شود.
هوش مصنوعی: زمانی که او دستش را باز کند، مثل بادی که برایش هدیه‌ای می‌آورد، هر زنگ و صدای ناخوشایند را از بین می‌برد.
هوش مصنوعی: دردی که به همراه شادی و لذت می‌آید، آینده‌ی ملکت را به دست خداوند راست‌کردار می‌سپارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ای زینهار خوار بدین روز گار
از یار خویشتن که خورد زینهار
یک دل همی چرند کنون آهوان
با شیر و با پلنگ بیک مرغزار
وقتیکه چون دو عارض و زلفین تو
[...]
پند بدادمت من، ای پور، پار
چون بگزیدی تو بر آن نور نار؟
غره مشو گر چه نیابد همی
بی تو نه بهرام و نه شاپور پار
پشت گران‌بار تو اکنون شده‌است
[...]
با رخت ای دلبر عیار یار
نیست مرا نیز به گل کار کار
تا رخ گلنار تو رخشنده گشت
بر دل من ریخته گلنار نار
چشم تو خونخواره و هر جادویی
[...]
دولت مسعودی با روزگار
چون تن و جان گشت بهم سازگار
تاج همی گوید جاوید باد
شاه زمانه ملک روزگار
بخت همی گوید پاینده باد
[...]
وقت گل سوری، خیز ای نگار
بر گل سوری می سوری بیار
بر بط سغدی را گردن بگیر
زخمه زیر و بم او برگمار
زان می نوشین، که چو جانم بدی
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۹ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.