|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیانگر این است که هر چیزی نیاز به شرایط و زمان مناسب دارد. وقتی سنبل (نماد زیبایی و خوشبویی) هنوز به گل ننشسته و عطرش را پخش نکرده، یا باد سحری (چیزی تازه و زیبا) نمی‌تواند آن را آزاد کند. همچنین، حتی اگر زاهدی با تجربه و باتقوا تو را ببیند، این وضعیت درونی‌ات نمی‌تواند تغییر کند و در واقع، کسی نمی‌تواند تو را از مسیری که انتخاب کرده‌ای دور کند. این شعر اشاره به مفهوم آزادی و جدایی از قضاوت‌های دیگران دارد.
هوش مصنوعی: تا وقتی که باد صبحگاهی عطر سنبل تو را پخش نکند، موهایت را نمی‌آراید.
هوش مصنوعی: اگر زاهدی که سال‌ها پرهیزگار بوده، دست تو را در گردن من ببیند، می‌فهمد که من پارسا نیستم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
تا سنبل تو غالیه‌سائی نکند
باد سحری نافه‌گشایی نکند
گر زاهد صد ساله ببیند دستت
بر گردن من که پارسایی نکند
یاری بگزین کز تو جدائی نکند
از غیر تو با کس آشنائی نکند
از اهل جهان بیوفا ایدل من
یاری بگزین که بیوفائی نکند
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.