گه گاه به نفس خویش درپیچم من
بینم که چو رشته جمله در پیچم من
کی دعوی او کنم که من هیچ نیم
با آنکه چو باز بنگرم هیچم من
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به تفکر دربارهٔ خود و وجودش می‌پردازد. او اشاره می‌کند که گاهی به خود می‌اندیشد و در می‌یابد که مانند یک رشته در پیچیدگی زندگی و هویت خود درگیر شده است. شاعر به تواضع اشاره می‌کند و می‌گوید که نمی‌تواند ادعایی دربارهٔ خود داشته باشد، چرا که در حقیقت احساس می‌کند که هیچ است، حتی با وجود اینکه وقتی دوباره به خود می‌نگرد، در می‌یابد که واقعاً هیچ نیست.
هوش مصنوعی: گاهی اوقات به درون خود می‌روم و متوجه می‌شوم که مانند یک رشته همه چیز به دور من می‌پیچد.
هوش مصنوعی: من چگونه می‌توانم ادعا کنم که چیزی هستم در حالی که وقتی به خودم نگاه می‌کنم، می‌بینم که هیچ نیستم؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.