زآسمان غیبت اول ایزدا خوانم فرست
پس برای خوردن خوان تو مهمانم فرست
از برای شکر نعمتهای بی پایان تو
نعمت بی منتها و حد و پایانم فرست
چون تنم پیدا و جانم هست پنهان دایما
قوت و قوتی تو بی پیدا و پنهانم فرست
تا مگر موجی کشد بازم ز ساحل در محیط
هر زمان صد موج چون دریای عمانم فرست
نیست ما را هر گدایی چون سزای بندگی
چون فرستی بندگی را شاه و سلطانم فرست
ای خدا چون کدخدایم ساختی بی کد و کد
آنچه دانی کدخدا را باید آن، آنم فرست
چونکه در ملک فنا و فقر شاهم کرده ای
هر زمان باج و خراج از پیش شاهانم فرست
آنچه دانی هر مه و هر سال می باید مرا
گر فرستی بعد از آن هر سال چندانم فرست
از زبان مغربی با عز ملک و دین بگو
کز بر خود گوسفند و گندم و نانم فرست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از خداوند درخواست نعمت‌ها و برکات می‌کند. او با اشاره به نعمتهای بی‌پایان و پنهان خدا، از او خواسته است که به او قوت و sustenance بفرستد. شاعر به پوچی و فانی بودن دنیا اشاره می‌کند و از خداوند می‌خواهد که به او مقام و اعتبار بدهد. همچنین از خدا درخواست می‌کند که نیازهای او را تامین کند و از جمیع نعمت‌هایی که لازم دارد، چون خوراک و نیازهای زندگی، بهره‌مند شود. در نهایت، شاعر از خدا می‌خواهد که همچنان که یک کدخدا به رعیت خود رسیدگی می‌کند، او نیز به امور او توجه نماید.
هوش مصنوعی: از آسمان غیبت، ای خدا، برایم سفره‌ای پهن کن و مرا به مهمانی‌ات دعوت کن تا از نعمتهای تو بهره‌مند شوم.
هوش مصنوعی: برای سپاسگزاری از نعمتهای بی‌نهایت تو، لطفا نعمتی بی‌پایان و بدون منت به من عطا کن.
هوش مصنوعی: بدن من آشکار است و جانم در خفا، همیشه قدرت و نیروی تو را به من بفرست که نه در چشم دیده می‌شود و نه در نهان.
هوش مصنوعی: تا شاید موجی من را دوباره از ساحل به دریا بکشاند، چرا که هر لحظه همچون دریای عمان، صد موج در این محیط به وجود می‌آید.
هوش مصنوعی: هیچ گدایی به ما نمی‌رسد، زیرا ما لیاقت بندگی نداریم. اگر بخواهی بندگی را به ما بسپاری، باید ما را چون شاه و سلطان بزرگ بشماری.
هوش مصنوعی: ای خدا، چون مرا به مقام کدخدایی نائل کردی، هرچه در دلت می‌گذرد و به دانشت نیاز است، به من برسان.
هوش مصنوعی: چون در این سرزمین زوال و ناداری، تو به من قدرت و مقام دادی، هر بار از قبل از پادشاهان، مالیات و خراج را برای من بفرست.
هوش مصنوعی: هر چه که می‌دانی، در هر ماه و هر سال باید به من منتقل کنی، اما اگر بعد از آن چیزی بفرستی، باید به اندازهٔ همان سال‌ها برایم بفرستی.
هوش مصنوعی: از زبان کسی که در مغرب زندگی می‌کند، با احترام به ملک و دین بگو که به من از خودت گوسفند، گندم و نان بفرست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.