از لعل یار باده ما خوشگوار شد
شکر خدا که مستی جان بیخمار شد
روز ازل که گفت الست و بربکم
گفتیم ما بلی و خدا آشکار شد
تا دل شنید زمزمه یار را ز جان
افغان و ناله اش بیکی صد هزار شد
بر باد رفت آن گل سیراب سرو قد
عالم ز اشک و گریه ما نوبهار شد
از بسکه خونگریست دل عاشقان بدرد
صحرا و کوه و دشت همه لاله زار شد
کوهی ز کف دل نرود یک نفس زدن
چون در دیار در دل او یار غار شد
ذات و اسماء و صفاتش را در انسان دیده اند
پرتو خورشید را در ماه تابان دیده اند
در مقام لی مع الله بدر را ایام بیض
ز اول شب تا سحر خورشید رخشان دیده اند
از سقیهم ربهم جم طهوری بی خمار
باده نوشان هر صباح از بزم سبحان دیده اند
از شراب لعل غنچه هر سحر در بوستان
بلبل دیوانه را مست و غزلخوان دیده اند
در خم زلف سیاه او که واللیل آمده است
والضحی را فی المثل شمع شبستان دیده اند
تیر ما زاغ البصر کو جز خدا چیزی نماند
در سیاهی های چشم تنگ ترکان دیده اند
حبذا قومی که ایشان در مقام نیستی
فقر را در هر دو عالم شاه و سلطان دیده اند
کرده اند از حق گدائی انبیا و اولیا
زانکه محسن را بمعنی عین احسان دیده اند
برده اند گوی از ملایک در سجود ابرویش
تیز بینانی که واجب را در امکان دیده اند
حی جاویدند رندانی که بوسی از لبش
خورده اند و زندگی از آب حیوان دیده اند
در میان گریه ارباب نظر چون آفتاب
لعل او در حقه یاقوت خندان دیده اند
کوهیا شکل دهانش را که گوئی ذره است
در دل خورشید رویش خورده بینان دیده اند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره عشق و مستی ناشی از محبت خداوند و زیبایی‌های آن است. شاعر از لذت باده‌ای که از دستان محبوبش به او می‌رسد یاد می‌کند و به تأثیر عمیق عشق بر دل‌ها می‌پردازد. در این متن، عاشقانه‌ها و ناله‌های دل نیز به تصویر کشیده شده و غم و شوق عاشقان به طرز دلنشینی بیان گردیده است. شاعر به زیبایی‌های خداوند در انسان اشاره کرده و محبت را در تمام ابعاد زندگی‌اش حس می‌کند. از دیگر مضامین شعر می‌توان به فقر و نیازمندی در مقام حقیقت اشاره کرد و اینکه در این حالت می‌توان به دیدن جلوه‌های الهی نائل شد. در نهایت، شاعر به زیبایی و عظمت محبوب و آثارش در دل انسان‌ها اشاره دارد، به‌طوری‌که عشق و محبت او زندگی و وجود آنها را متحول کرده است.
هوش مصنوعی: از لبان معشوق، شراب به طعمی خوش تبدیل شد. خدا را شکر که این مستی، روح مرا شاداب کرده است.
هوش مصنوعی: در روز آغازین که خداوند از ما پرسید آیا پروردگار شما نیستم، ما پاسخ مثبت دادیم و در آن لحظه حقیقت خداوند روشن و نمایان شد.
هوش مصنوعی: وقتی دل نغمه ی محبوب را شنید، از عشق و احساسش به شدت گداخته و ناله‌اش به اندازه‌ی صد هزار نفر بلند شد.
هوش مصنوعی: گل زیبایی که همیشه تازه و شاداب بود، به خاطر اشک‌ها و غم‌های ما از بین رفته است و اکنون فصل جدیدی از زندگی آغاز شده است.
هوش مصنوعی: دل عاشقان به حدی گریه کرده که درد و رنج آنها باعث شکوفایی لاله‌ها در صحرا و کوه و دشت شده است.
هوش مصنوعی: وقتی که در دل کسی محبوب و یاری باشد، هیچ چیزی نمی‌تواند او را از آن احساس جدا کند و آرامش او را بر هم بزند.
هوش مصنوعی: در انسان نشانه‌ها و جلوه‌های خداوند را مشاهده کرده‌اند، مانند اینکه نور خورشید را در ماهی که می‌درخشد می‌بینیم.
هوش مصنوعی: در جایگاه معنوی خود با خدا، به نورانی بودن ماه کامل در شب‌های روشنی اشاره کرده‌اند که از اول شب تا سپیده‌دم، چهره‌ی درخشان خورشید را دیده‌اند.
هوش مصنوعی: خدای آنان به گونه‌ای است که هر روز صبح باده‌ای پاک و بی‌دردسر به بندگانش می‌نوشاند، و آنها در این مجلس الهی به تماشای زیبایی‌ها می‌نشینند.
هوش مصنوعی: هر صبح در بوستان، بلبل دیوانه را دیده‌اند که از شراب قرمز غنچه مست و غزلخوان است.
هوش مصنوعی: در پیچ و خم موهای سیاه او، شب پر از زیبایی و روشنی است، مانند شمعی که در تاریکی یک شبستان روشنی می‌بخشد.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به این موضوع اشاره دارد که در دنیای تاریک و محدود بینایی انسان، تنها خداوند باقی مانده و هیچ چیز دیگری قابل مشاهده نیست. او به نوعی از زوال و ناپایداری دنیای مادی می‌گوید و بر اهمیت و بقا خدا در این تاریکی‌ها تأکید می‌کند.
هوش مصنوعی: چه خوب است قومی که در حالت عدم و نیستی، فقر را در هر دو جهان همچون شاه و سلطان می‌بینند.
هوش مصنوعی: انبیا و اولیا از خداوند درخواست کمک و بخشش کرده‌اند، زیرا آنان محسن را به معنای واقعی و کامل احسان و نیکی درک کرده‌اند.
هوش مصنوعی: ملائکه با دقت و توجه خاصی در حال سجده به ابروی او هستند، چرا که کسانی که توانایی دیدن حقایق را دارند، درک کرده‌اند که انجام واجباتی که بر آنها لازم است، در دسترس و ممکن است.
هوش مصنوعی: افرادی هستند که همیشه جاوید و ماندگارند، آنانی که از لب عشق بوسه‌ای گرفته‌اند و زندگی را از سرچشمه حیات فهمیده‌اند.
هوش مصنوعی: در میان اشک و ناله‌های آقا، نور چشمانش مانند خورشید درخشندگی دارد و او را مانند یاقوتی خوشحال و خندان می‌بینند.
هوش مصنوعی: شکل دهان کوه مانند است و به نظر می‌رسد که ذره‌ای در دل خورشید درخشیده و به چشم آمده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
هرکه او را میل خاطر سوی ارزانی بود
او برنج و خواری ارزانی و ارزانی بود
من بچشم یار از آن خوارم که ارزان یافتست
چون ببینی خواری هرچیز ز ارزانی بود
بر جفای صد شبش ناید پشیمانی شبی
[...]
خسروا می خور که خرم جشن افریدون رسید
باغ پیروزی شکفت و صبح بهروزی دمید
در چنین صد جشن فرخ شادباش و شاه باش
کایزد از بهر تو این شاهی و شادی آفرید
ملک گیتی دولت عالی تورا دادست و بس
[...]
از برای بخشش آموزی چو اقبال و خرد
آفتاب از اوج خود شاگرد این درگاه باد
هر که را نور تجلّی بر دلش آید پدید
بس عجب نه گر چو موسی که برو ریحان شود
عیش من تلخ است بی تو ور بخواهد یک زمان
دو لب شیرین تو تلخ مرا شیرین کنند
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.