اهل دل در دیده روی دل‌ستان را دیده‌اند
در میان جان شیرین جان جان را دیده‌اند
دیده‌اند در ذره خورشیدی که لاشرقی بود
در دل یک قطره بحر بیکران را دیده‌اند
گرچه مخلوقند ایشان را وجود خویش بود
هم به چشم ذات خلّاق جهان را دیده‌اند
آفرین بر خرده‌بینانی که پیدا و نهان
ذره بر خورشید رویش آن دهان را دیده‌اند
هست مرآت جمالی و جلالی از ازل
مظهر اسمای حسن گل‌رخان را دیده‌اند
حبّذا قومی که ایشان جز خدا نشناختند
نی یقین دانسته‌اند و نی گمان را دیده‌اند
حق چو یک دم نیست خاموش از بیان معرفت
در دهان جمله اشیا آن زبان را دیده‌اند
کرده‌اند اهل نظر جان را تماشای حجاب
در چمن با هر که آن سرو روان را دیده‌اند
می‌شناسندش که جز او نیست موجودی دگر
گر به صورت‌های او سرو روان را دیده‌اند
آن جماعت کز مکان و لامکان نگذشته‌اند
همچو کوهی پادشاه لامکان را دیده‌اند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به بررسی عمیق و روحانی اهل دل می‌پردازد که توانسته‌اند زیبایی‌های الهی و حقیقت‌های عمیق را ببینند. آنها در دل وجود خود، عشق و جلال خداوند را مشاهده کرده و فارغ از ظواهر، به عمق معانی دست یافته‌اند. شاعر بر این نکته تأکید می‌کند که این افراد با بیداری و بینش، هر چیزی را در نور الهی می‌بینند و حتی در کوچک‌ترین ذرات جهان، جلوه‌های بی‌نظیر خداوند را شناسایی می‌کنند. آنها به واقعیتی فراتر از عالم مادی پی برده و فقط خدا را می‌شناسند، بدون هیچ تردیدی. در نهایت، شاعر به بزرگی و استحکامات این افراد اشاره می‌کند که در مقام و لامکان، حقیقت را با چشم دل می‌بینند.
هوش مصنوعی: به چشم اهل دل، چهره محبوبی را دیده‌اند که در دل جان شیرین و زندگی‌سازشان جلوه‌گر است.
هوش مصنوعی: در یک ذره از نور خورشید که به سمت شرق می‌تابد، عظمت و بیکرانگی در دل یک قطره آب دریا مشاهده شده است.
هوش مصنوعی: هرچند آنها مخلوق هستند، اما وجود خود را به گونه‌ای تجربه کرده‌اند که به ذات خالق جهان نظر داشته‌اند.
هوش مصنوعی: ستایش از کسانی که با دقت و ظرافت مشاهده می‌کنند و توانسته‌اند جزئیات کوچک و پنهان را در زیبایی و جلوه‌های بزرگ به خوبی تشخیص دهند.
هوش مصنوعی: از آغازِ خلقت، زیبایی و عظمت در آینه‌ای تجلی یافته و انسان‌ها صفات نیکو و زیبای چهره‌ها را مشاهده کرده‌اند.
هوش مصنوعی: چه خوب است قومی که به جز خدا کسی را نمی‌شناسند و نه به یقین چیزی را می‌دانند و نه چیزی را فقط به گمان درک کرده‌اند.
هوش مصنوعی: حق هرگز در یک لحظه هم خاموش نمی‌شود و همیشه در بیان معرفت حضور دارد. همه موجودات این زبان را درک کرده‌اند و سخنان او را شنیده‌اند.
هوش مصنوعی: اهل نظر و اندیشه، جان خود را به تماشای زیبایی‌های ظاهری مشغول کرده‌اند، اما کسانی که آن سرو دل‌ربا را دیده‌اند، به تماشای پرده‌نشینی در باغ بسنده نکرده‌اند.
هوش مصنوعی: او را می‌شناسند چون جز او موجود دیگری نیست. اگر کسانی سرو روان را دیده‌اند، فقط به صورت‌های اوست.
هوش مصنوعی: آن گروه که از زمان و مکان عبور کرده‌اند، مانند کوهی هستند که برترین موجود لامکان را دیده‌اند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.