گنجور

 
کمال خجندی

خوشا در کوی دلبر آرمیدن

گل از گلزار وصل بار چیدن

نگار خویش را در بر گرفتن

شراب وصل از لعلش چشیدن

مرا باشد دلارامی پریروی

که چون آهو بود خویش رمیدن

تمنا میکنم چون از لبش بوس

بود کارش به دندان لب گزیدن

شود شرمنده سرو از قامت او

کند در باغ چون عزم چمیدن

ولیکن بسکه می باشد دلازار

ز جورش باید از جان دل بریدن

کشیدم دوش دل در پای او گفت

کمال از جور تا کی سر کشیدن

 
 
 
گنجور را از دست هوش مصنوعی نجات دهید!
عین‌القضات همدانی

همه رنج من از بلغاریان‌ست

که مادامم همی باید کشیدن

گنه بلغاریان را نیز هم نیست

بگویم گر تو بتوانی شنیدن

خدایا این بلا و فتنه از توست

[...]

مولانا

کجا خواهی ز چنگ ما پریدن

کی داند دام قدرت را دریدن

چو پایت نیست تا از ما گریزی

بنه گردن رها کن سر کشیدن

دوان شو سوی شیرینی چو غوره

[...]

مشابه‌یابی بر اساس وزن و قافیه