مطلع انوار حسن است آن رخ چون آفتاب
مطلعی گفتم بدین خوبی که می گوید جواب
باتو چون زلفت چه خوش باشد شب آوردن به روز
کاشکی این دولت بیدار میدیدم به خواب
گو دل ریشم بجوئید آن در چشم از راه لطف
زانکه بر مستان بسی حق نمک دارد کباب
در میان دیده و دیدار جان افزای دوست
چند مانع میشوی بارب برافتی ای نقاب
چشمم ار خاک درت جوید فکن در دامنش
مردمان گویند نیکونی کن و افکن در آب
ای امام آن ابروان گر در نماز آری به چشم
بعد ازین محراب را چون چشم او بینی به خواب
گفتمش در عشق رویت فتونی دارد کمال
قصه پروانه فردا باز پرسند از چراغ
در چکان بعنی جوایی گونه بر وجه عتاب
گفت نی ای روشنی والله اعلم بالصواب
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره زیبایی و جذبهای است که چهره معشوق به مانند آفتابی درخشنده دارد. شاعر در وصف عشق و دلباختگی خود به محبوب، تصاویری از شب و روز، و لطافتهای زلف معشوق را به کار میگیرد. او آرزو دارد که ای کاش بتواند در خواب هم این سعادت و زیبایی را ببیند. در ادامه، شاعر به چالشهای عشق و دشواریهای رسیدن به وصال میپردازد و همچنین به نقش پاکی و نورانی بودن وجود معشوق در زندگیاش اشاره میکند. در نهایت، او از عشق و افروختگی دلش سخن میگوید و در پاسخ به خود، به تجربه عشق و زیبایی شعری اشاره میکند.
هوش مصنوعی: آن چهره چون آفتاب، تابش زیبایی را به نمایش میگذارد. وقتی زیبایی او را میبینم، میفهمم که چقدر این توصیف به حقیقت نزدیک است و لازم است به آن پاسخ دهم.
هوش مصنوعی: با تو بودن در شبها، چون زلفهای تو زیباست که این روزها به خواب میرود. ای کاش این خوشبختی را در بیداری میدیدم.
هوش مصنوعی: بروید و دل شکستهام را بازجویی کنید. آن کسی که با نگاه لطفش آمده است. زیرا بر مستان (عاشقان) خیلی زیاد محبت و بخشش دارد؛ مثل اینکه کبابی را با نمک مزهدار میکند.
هوش مصنوعی: در بین چشم و دیدار محبوب، چندین مانع وجود دارد که تو را از حضور او دور میکند. ای پرده، چرا میافتی و مانع دیدن نمیشوی؟
هوش مصنوعی: اگر چشمانم خاک درب خانهات را بخواهد و به آن نظر کند، پس آن را در آغوشش بریز؛ مردم میگویند خوبست و آن را در آبریزد.
هوش مصنوعی: ای امام! اگر ابروانِ تو را در نماز ببینم، بعد از این، محراب را مثل چشم تو در خواب میبینم.
هوش مصنوعی: به او گفتم که عشق به چهرهات جذابیتی دارد که داستان پروانه را در فردا از نور چراغ خواهند پرسید.
هوش مصنوعی: در اینجا شخص به دیگری با لحنی معترضانه و تلخ صحبت میکند و میگوید که ای روشنایی، تنها خداوند میداند حقیقت چیست. این گفتوگو نشاندهنده نوعی ناامیدی یا دلخوری است که در آن، فرد به دنبال پیدا کردن حقیقت یا پاسخ درست میباشد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.