گنجور

 
خیام

با باده نشین، که مُلْکِ محمود این است،

وَزْ چنگ شنو، که لحنِ داوود این است؛

از آمده و رفته دگر یاد مکن،

حالی خوش باش، زان‌که مقصود این است.

 
نسک‌بان: جستجو در متن سی‌هزار کتاب فارسی
sunny dark_mode