شماره ۱: آنک هستم ز خاک درگه او - من دلخسته روز و شب محروم
شماره ۲: آنک بر سر و عارض چو گلیست - قطره ئی آب در میان جلیست
شماره ۳: سالکی را که دید پیوسته - اربعینی نشسته در عیدی
شماره ۴: آنک نبود غمش ز مثل منی - سر دستیست در میان زنی
شماره ۵: گفتمش ای ماهرو نام تو خود چیست - گفت گوشه ی ابرو مرا بر طرف مه نگر
شماره ۶: پریرویی که از ما ناورد یاد - چو نامت بنگری هشت است و هفتاد
شماره ۷: بستان ز کتاب حرف اول - وانگاه بیا بدل فرو خوان
شماره ۸: حرف سوم سه چون بیندازی - وانگاه دو حرف از ابروی تازی
شماره ۹: نام صنمی که می نبینم بازش - ببسای بریشم و بزن بر سازش
شماره ۱۰: آنک جعدش مرغ دل را دام بود - شکل زلفش در کشیدن نام بود
شماره ۱۱: آنچه ما راست بریمین و یسار - سر دستست و کاسه ی زانو
شماره ۱۲: هفتاد و هشت نام یکی حور پیکرست - کورارخی چو جنت و لعلی چو کوثرست
شماره ۱۳: سر سگ بر کفن و باقیش مضاعف گردان - وانگهش قلب کن و نام نگارم برخوان
شماره ۱۴: دندان کلب چون شکنی جز وقالبش - با قلب سی چو یار شود نام او شود
شماره ۱۵: آیا چه خوش بود بگه صبح در چمن - گل در میان مجلس و ما در میان گل
شماره ۱۶: سرو قبا پوش من قباش بگردان - ای شده اسرار غیب پیش تو روشن
شماره ۱۷: اگر نام یارم ندانی که چیست - بگردان سپر نام شود روشنست
شماره ۱۸: نسخهای مصحف مغلوب - نام آن یار خوب روی منست
شماره ۱۹: تصحیف شکوفه را بدست آر - تا ماه مرا درو ببینی
شماره ۲۰: بدری که بود در شب گیسوش قمر - نامش سر صندوق بود بر سر در
شماره ۲۱: کام جانم هیچ می دانی که چیست - در میان مهر و مه آبی و بس
شماره ۲۲: قلب قلب قلب با قلب جگر - نام خورشیدی بود زرین کمر
شماره ۲۳: نام آن لاله روی عنبر موی - قلب زلفست بر کناره ی روی
شماره ۲۴: کاف را بستان و در زا ضرب کن - تا شود نام نگاری ضرب زن
شماره ۲۵: شست در هنگامه می باید فکند - تا که افتد ماهئی ناگه ببند
شماره ۲۶: معین با تو گفتم گر بدانی - که نام یار من هفتاد و هشتست
شماره ۲۷: با زرده ی خایه یارکن ضم - وانگاه مصحفش فرو خوان
شماره ۲۸: پس نام پیمبری بدست آر - وان نیز ردیف نام او دان
شماره ۲۹: کسی که زربکسان داد و دستگیری کرد - معینست که زر در سر دلیری کرد
شماره ۳۰: آنک مرغ جان مشتاقان اسیر دارم اوست - سی و یک در چل ببین تا چند باشد نام اوست
شماره ۳۱: بدری که سایه بر سرش افکنده است شب - چشم و زبان و قامت و زلفش بود لقب
شماره ۳۲: یاری که نام او نتوان گفت پیش کس - ما در میان سی و سه گفتیم نام او
شماره ۳۳: نیمه دخنه بفکن از ار زیز - وانگهش زر بیار و بر سر ریز
شماره ۳۴: نیزه ی مقلوب را تصحیف کن - وانگه آنرا در میان تیر بند
شماره ۳۵: در دست بردار پدر بین - تا نام نگار من بدانی
شماره ۳۶: چو سر برزد از برج شیر آفتاب - مرا نام او گشت روشن چو روز
شماره ۳۷: چون بر آرد آفتاب از قلب دریا ماهئی - دیدم اندر قعر و نام یار شد روشن مرا
شماره ۳۸: نام آن ماه که خورشید پری رویانست - آفتابیست که از برج اسد می تابد
شماره ۳۹: گر پدر را ای پیر چون کودکان بابا نخوانی - گوشه ابرو بکش بر وی که تا نامش بدانی
شماره ۴۰: آهو بره را چون سر و دم ببریدم - در پیش برادر پدر نامی شد
شماره ۴۱: نام صنمی که مثل او دیده ندید - صادست ولی در اول قلب جدید
شماره ۴۲: بچه ی مرغ تا نگردانی - نام دلدار من کجا دانی
شماره ۴۳: چو با زر مرا پیش شاه آوری - بدانی که آن ماه را نام چیست
شماره ۴۴: حرفی بفکن ز نام و آنگه بشمار - تا چند بود که نام یارم آنست
شماره ۴۵: آنک او ده یا قدش نبود سرو روان - خمس را خامس رابع کن و نامش برخوان
شماره ۴۶: شراب بر سر مو ریز و طرف بستان گیر - که نام یار منت در زمان شود معلوم
شماره ۴۷: نام سرو لاله رخ دانی که چیست - چشمه و آب روان و پای گل
شماره ۴۸: با فضله ی زنبور چو یک نیمه ی هاون - ترکیب کنی نام بزرگیست معین
شماره ۴۹: قلب عکس و عکس قلب قلب را ترکیب کن - تا بدانی نام آن سرو سمن سیمای من
شماره ۵۰: گفتمش نام تو ای سیمین تن آخر چیست گفت - چون مرا با زر ببینی نام من روشن کنی
شماره ۵۱: ماهی که فتاده بینی او را در شست - با صبر مصحفش بباید پیوست
شماره ۵۲: یار من آن صنم که بخوبیش یار نیست - دارد جمال و قرض زهر یک چهار دانگ
شماره ۵۳: پسنه دهنی که مستم از بادامش - تا زر ندهی مرا ندانی نامش
شماره ۵۴: آن یار که جان و دل گروگان ویست - صد بر سر قرض نه که نامش گردد
شماره ۵۵: برجای سرمه چو بخوانی سر سال - معلوم کنی نام مهی مشکین خال
شماره ۵۶: ای ترک سمن عذار خونریز - گر زانک بصید می روی خیز
شماره ۵۷: عین چون در میان صاد نهی - نام آن سرو سیمتن گردد
شماره ۵۸: ای جوان چون نام دلدارم نمی دانی که چیست - روی مغلوب مصحف را بنه بر پای پیر
شماره ۵۹: هر چند تنم چو موی آن سیمتنست - مو بر سر من نام دلارام منست
شماره ۶۰: فرشی که فکندم از پی آرامش - پهلو چو بر آن نهی بدانی نامش
شماره ۶۱: ببوی شست سر زلف یارا گرداری - هوای چشمه ی خورشید در شب تاری
شماره ۶۲: دی بر سر کو ستاده دیدم پسری - یک نیمه ی کف نهاده بر پشت خری
شماره ۶۳: قلب نعل و پای مقلوب مصحف را بزن - بر سر شه تا بدانی نام سیم اندام من
شماره ۶۴: آن یار کجاست کاخر روز او را - با بار مصحف مصغر نامست
شماره ۶۵: نام آنکو صد یک حسنش نباشد آفتاب - در حساب ارزانک سیصد نیست صد باری بود
شماره ۶۶: یک جزو ز جزوهای فخری نامه - در اول شب بخوان که نامی گردد
شماره ۶۷: آن لحظه که بفکنند پنجاه ز شست - معلوم کنند نام معشوقه ی ما
شماره ۶۸: دندان اسب بشکن و شه رابرو نشان - تا نام آن پری رخ نسرین بدن شود
شماره ۶۹: دندان عسس ز زیر و بالا بشکن - وانگه دهنش بدوز و دربند افکن
شماره ۷۰: نام آنکو مرا ز غصه بکشت - سر دستست در میانه ی پشت
شماره ۷۱: آه مقلوب در میانه ی شب - نام آن ماه مهربان منست
شماره ۷۲: شه در بر ما نام پری پیکر ماست - لیکن نتوان گفت که شه در بر ماست
شماره ۷۳: این طرف نگر که وقتی از عالم ذوق - نی بر سر حمدویه زدم نامی شد
شماره ۷۴: آنک افتاد چو ماهی دل من در دامش - ماهی از شست برون کن که بدانی نامش
شماره ۷۵: آخر اول بگیر و اول آخر - چارم پنجم دگر اضافت آن کن
شماره ۷۶: نام شه ملک چین قلب قلبست - در قلب شه مصحف قلب شکن
شماره ۷۷: دلدار مرا که بی همال افتادست - مقلوب و مصحف همالش نامست
شماره ۷۸: آن مه خورشید پیکر را لقب - قلب روز آمد ولی در قلب شب
شماره ۷۹: آنک دل را بوصلش امیدست - قلب تصحیف عکس خورشیدست
شماره ۸۰: نام رخی کز مه رخان مثلش ندیدم در جهان - ما را بیاور عکس مه برخوان که گردد روشیت
شماره ۸۱: نام آن آفتاب مشک نقاب - عکس آبست در میان شراب
شماره ۸۲: ای برده بمکر و حیله از دستان دست - گر نام تو نیست نیک بد باری هست
شماره ۸۳: آن سرو را نگر چو الف در میان زین - تا روشنت شود لقب شهسوار من
شماره ۸۴: ترا که ملک بدست برادر پدرست - معینست که دانی که چیست نام وزیر
شماره ۸۵: ای مفخر روزگار وای صدر زمن - معلومت اگر نگشت نام بت من
شماره ۸۶: برگیر چهار برگ گشنیز و بنه - بر گوشه ی خوانچه تا بدانی روشن
شماره ۸۷: نام تو که هست چون منت بنده هزار - گر زانک هزار نیست صد باری هست
شماره ۸۸: آب معکوس در میان شراب - نام آن نازنین سر مستست
این آمار از میان ۱۰۲ بیت شعر موجود در گنجور از اشعار این بخش استخراج شده است.
توجه فرمایید که این آمار به دلایلی از قبیل وجود چند نسخه از آثار شعرا در سایت (مثل آثار خیام) و همینطور یک بیت محسوب شدن مصرعهای بند قالبهای ترکیبی مثل مخمسها تقریبی و حدودی است و افزونگی دارد.
آمار همهٔ شعرهای گنجور را اینجا ببینید.
وزنیابی دستی در بیشتر موارد با ملاحظهٔ تنها یک مصرع از شعر صورت گرفته و امکان وجود اشکال در آن (مخصوصاً اشتباه در تشخیص وزنهای قابل تبدیل از قبیل وزن مثنوی مولوی به جای وزن عروضی سریع مطوی مکشوف) وجود دارد. وزنیابی ماشینی نیز که جدیداً با استفاده از امکانات تارنمای سرود اضافه شده بعضاً خطا دارد. برخی از بخشها شامل اشعاری با بیش از یک وزن هستند که در این صورت عمدتاً وزن ابیات آغازین و برای بعضی منظومهها وزن غالب منظومه به عنوان وزن آن بخش منظور شده است.
آمار ابیات برچسبگذاری شدهٔ این بخش با قالب شعری در گنجور به شرح زیر است:
ردیف | قالب شعری | تعداد ابیات | درصد از کل |
۱ | غزل/قصیده/قطعه | ۹۶ | ۹۴٫۱۲ |
۲ | رباعی | ۶ | ۵٫۸۸ |