|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به زیبایی ظاهری و جذابیت معشوق اشاره می‌کند. لاله‌ای که بر موهای اوست و زلف‌هایش که دل را می‌رباید، نشان‌دهنده لطافت و عشق است. به‌طور کلی، شاعر از زیبایی‌های ظاهری برای بیان احساسات عمیق خود استفاده کرده است.
هوش مصنوعی: در اینجا به زیبایی و خوشبویی گلی اشاره شده که نامش لاله است. این گل نماد عشق و زیبایی است و با موی دلربایش که شبیه زلف است، در کنار چهره‌اش جلوه‌گری می‌کند. در واقع، شاعر به جذابیت و دلنشینی آن معشوق پرداخته و زیبایی‌اش را توصیف کرده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
خامشی به که ضمیر دل خویش
با کسی گفتن و گفتن که مگوی
ای سلیم آب ز سرچشمه ببند
که چو پر شد نتوان بستن جوی
آرد از رنگ به بی‌رنگی روی
یابد از گلشن بی‌رنگی بوی
بی گمان دائمت بآن گروی
که یکی نیست زان میان شنوی
شو ز فیاض خرد تلقین جوی
راست گو لیک خوش و شیرین گوی
دید زن شوهر خود را درکوی
شده با آن پسرک روی به روی
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.