|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به وجود و هویت انسانی اشاره دارد و بر اهمیت خودشناسی تأکید میکند. شاعر میگوید اگر کسی تلاش نکند و به خود بپردازد، در حقیقت فرقی با یک مجسمه ندارد که تنها در ظاهر وجود دارد. او همچنین به جوهر وجود انسان اشاره میکند و اینکه از دل و روح او چیزهایی بیرون میآید. در نهایت، شاعر به سرنوشت و تقدیر اشاره میکند و بر این نکته تأکید میکند که هر چیزی که در آغاز شکل گرفته، از سرنوشت خارج نمیشود و باید به آن رضایت داد.
هوش مصنوعی: اگر خودت را درونی قرار دهی و قدمی فراتر از آن بر داری، همانند این است که میخواهی مجسمهای را از مکان مقدسی خارج کنی.
هوش مصنوعی: از جسم خاکی من خون دل بیرون آمد و بله، سفالی که زیر باران خیس شده، وقتی پر شود، آب از آن بیرون میریزد.
هوش مصنوعی: وقتی که به کار و وظیفه خود توجه نکردی و بیهدف در این دنیا قدم زدی، در واقع خود را از حالت عدم و بیوجودی خارج نکردهای و به نوعی بیهوده وقت خود را صرف کردهای.
هوش مصنوعی: به تقدیر خود رضایت بده! زیرا هر چه در روز نخست مقدر شده، به راحتی تغییر نمیکند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
کسی که مینهد از حد خود قدم بیرون
کبوتری است که میآید از حرم بیرون
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.