گرفتم همچو افلاطون شوی عاقل چه خواهی شد
نگردیدی چو مجنون گر ز خود غافل چه خواهی شد
تو بیرون گرد بزم قدسی و گم کرده ای خود را
شوی گر محرم خلوت سرای دل چه خواهی شد
زخود پرواز اگر کردی تذرو گلشن قدسی
وگر ماندی به رنگ سبزه پا در گل چه خواهی شد
عنان نشئه ات را گر نگهداری قدح نوشی
تصور کن شدی از باده لایعقل چه خواهی شد
زخود یک ره سفر کن تا به بزم قدس ره یابی
وگر صد سال در دنیا کنی منزل چه خواهی شد
ترا غفلت چنین با خویش دارد آشنا جویا
نگشتی گر ز خود بیگانه‌ای غافل چه خواهی شد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به تردید و جستجوی عقل و خودآگاهی اشاره دارد. شاعر از خواننده می‌خواهد تا به درون خود سفر کند و از غفلت و بی‌خبری خارج شود. او تأکید می‌کند که اگر کسی همچون افلاطون بخواهد عاقل باشد، باید از دلبستگی‌های دنیایی و رنگ و بوی ظاهری فراتر برود و به آگاهی درونی برسد. در غیر این صورت، ماندن در ظواهر دنیوی و بی‌توجهی به خود باعث از دست رفتن فرصت‌های ترقی و درک واقعیات می‌شود. در نهایت، خواسته می‌شود که فرد برای رسیدن به شناخت خود باید از خود دور شود و به دنبال حقیقت برود.
هوش مصنوعی: اگر مانند افلاطون به عقل و خرد روی بیاوری، در این صورت آینده‌ات روشن خواهد بود. اما اگر مانند مجنون بشوی و از خود بی‌خبر بمانی، در آن صورت چه سرنوشتی خواهی داشت؟
هوش مصنوعی: اگر در جمع باطنی و معنوی باشی و از خودت غافل شده باشی، وقتی به درون دلت راه پیدا کنی، تبدیل به چه کسی خواهی شد؟
هوش مصنوعی: اگر از خودت رها شوی و به اوج پرواز کنی، به باغی مقدس و زیبا خواهی رسید. اما اگر در دنیای مادی و نقش‌های روزمره باقی بمانی، چه سرنوشتی خواهی داشت؟
هوش مصنوعی: اگر بتوانی کنترل نشئه‌ات را در دست بگیری، خود را در حال نوشیدن قدحی تصور کن. اگر از باده‌ای بنوشی که عقل را از دست می‌دهد، چه حالتی خواهی داشت؟
هوش مصنوعی: تا خود را اصلاح کنی و به مقام معنوی بالایی برسی، باید قدمی در راه سفر معنوی برداری. اگر حتی صد سال در دنیا زندگی کنی و در خوشی‌های دنیوی غرق شوی، به کجا خواهی رسید؟
هوش مصنوعی: اگر تو از خود غافل باشی و توجهی به درونت نداشته باشی، نمی‌توانی به حقیقت وجودی‌ات پی ببری و بی‌خیال از خودت به زندگی ادامه خواهی داد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
زدل طرفی نبستی در جهان گل چه خواهی شد؟
نگردیدی گهر در بحر، در ساحل چه خواهی شد؟
تو کز خواب گران در عین ره سنگ نشان گشتی
اگر بارافکنی در دامن منزل چه خواهی شد؟
زطوف کعبه گل، سجده چشم از مردمان داری
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.