چون برقع مشکین ز رخ آل گشاید
از پلک و مژه دیده پر و بال گشاید
در فکر خموشی پر پرواز خیال است
اندیشه ام از بستن لب بال گشاید
از نقش قدم چون کمر جلوه ببندی
صد چشم به راه تو ز دنبال گشاید
آیینهٔ دل ساغر خون گشت زچشمی
کز شوخی مژگان رگ تمثال گشاید
جویا غزل فکرت عالی نسب است این
از دل گر هم عقدهٔ تبخال گشاید
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی و جذابیت محبوبش اشاره می‌کند. وقتی چهره او از زیر برقع سیاه بیرون می‌آید، نگاه‌ها و احساسات را تحت تأثیر قرار می‌دهد. اندیشه و خیال در او پرواز می‌کند و شاعر اشتیاق و انتظار را در دلش حس می‌کند. همچنین، با اشاره به قدم‌های معشوق، چشم‌های بسیاری در انتظار او به راه‌اندازی می‌شوند. شاعر به احساسات عمیق خود و زیبایی‌های درونی‌اش اشاره می‌کند و در نهایت به این نتیجه می‌رسد که این غزل بیانگر فکر و احساسات عمیق اوست.
هوش مصنوعی: وقتی نقابی سیاه از چهره او برداشته شود، چشمانش مانند پر و بالی باز می‌شود و زیبایی‌اش آشکار می‌گردد.
هوش مصنوعی: در سکوت و خاموشی، پرواز خیال در ذهنم در حال پرواز است و اگر زبانم را ببندم، تفکر و اندیشه‌ام آزاد می‌شود.
هوش مصنوعی: اگر بر گردن خود زینتی مانند کمر ببندی، همه چشم‌ها به تو دوخته می‌شود و از پی تو خواهند آمد.
هوش مصنوعی: دل مانند آینه‌ای شد که پر از خون است، به خاطر چشمی که با ناز و شوخ‌طبعی خود، رگ‌های تصویر را باز می‌کند.
هوش مصنوعی: جستجوی غزل تو نشان‌دهنده فکری با وسعت و بزرگی است، حتی اگر دل درگیر مشکلات و دغدغه‌های کوچک باشد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
سر کن سخنی تا دل بدحال گشاید
کز باد نفس، غنچه ی تبخال گشاید
پیچیدگی زلف سخن، حسن کلام است
دایم دلم از همدمی لال گشاید!
بی رخصت معشوق، سفر شرط وفا نیست
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.