گنجور

 
جویای تبریزی

برده سیر آهنگی امشب بر فلک داد مرا

دل شکستن داده پهلو تند فریاد مرا

چون شرر هر ذرهٔ او بال بیتابی زند

کوه قاف ار بشنود نام پریزاد مرا

صید دلها می کند هردم به رنگ تازه ای

دام صد نیرنگ در خاکست صیاد مرا

تا کند نو رسم و آئین فراموشی گهی

می دهد ره در حریم خاطرش داد مرا

بسکه بر گرد کورت کشته ام شوقت، دهد

بال و پر در خاک همچون ریشه فریاد مرا

در شب هجران او جویا به خود پیچیدنم

نالهٔ زنجیر سازد تند فریاد مرا

 
 
 
جشنوارهٔ رزم‌آوا: نقالی و روایتگری شاهنامه
صائب تبریزی

عشق خونگرم از محبت کرده ایجاد مرا

آهوان از چشم نگذارند صیاد مرا

گر‌چه من چون غنچه دارم مُهر خاموشی به لب

نَکهتِ گل می‌کند تفسیر، فریاد مرا

کارها را کارفرما آب و رنگی می‌دهد

[...]

مشابه‌یابی بر اساس وزن و قافیه