|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، خواجه (مرد ثروتمند) به کسی که چشم به دست او دوخته و طلب کمک کرده، توجه نمی‌کند و نگران نان خود است. در این بین، یک درویش (فقیر) از او درخواست آرد می‌کند، اما خواجه به او بی‌توجهی می‌کند و در واقع زخم دندان خودش را به خاطر طمع و نیازمندی‌اش نشان می‌دهد. این شعر به نوعی به تفاوت طبقاتی و بی‌توجهی ثروتمندان به نیازمندان اشاره دارد.
هوش مصنوعی: آقایی که هیچ‌کس او را ندیده و به خاطر طمع نان دیگران، با دندان به او آسیب نرسانده‌اند.
هوش مصنوعی: در اینجا فردی که نیازمند کمک است، از شخصی درخواست می‌کند تا به او مقدار کمی آرد بدهد. در این حال، او با مشت به چیزی ضربه می‌زند و دندانش آسیب می‌بیند. این وضعیت نشان‌دهنده‌ی دشواری و چالش‌هایی است که ممکن است در مسیر زندگی اتفاق بیفتد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.