|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر دربارهٔ تمنا و درخواست از خداوند کریم است. شاعر به وفور نعمت‌های الهی اشاره می‌کند و می‌گوید که هرگز به دنبال نان و روزی نبوده است. او از خداوند می‌خواهد که با کمترین اشاره، حتی یک پاره کاه هم به او عطا کند تا از لطف او بهره‌مند شود.
هوش مصنوعی: ای بخشنده‌ای که بر من کرم داری، دل و دست تو منبعی است از رحمت و لطف، و ای کاش من هم بتوانم از این رحمت بهره‌مند شوم.
هوش مصنوعی: من هرگز به خاطر نان و معیشت دچار رنج و سختی نشده‌ام.
هوش مصنوعی: اگر اشاره‌ای به چیز کوچکی شود، مثلاً به کاهی، به راحتی آن را پیدا می‌کنم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
بستهٔ خویش کن ببُر خوابم
تشنهٔ خویش کن مده آبم
همچو کاریگری رسن تابم
هر زمان خویشتن ز بس یابم
واجب آن شد که کار دریابم
گر نگیرد چو دیگران خوابم
تشنه خویش کن مده آبم
عاشق خویش کن ببر خوابم
تا شب و روز در نماز آیم
ای خیال خوش تو محرابم
گر خیال تو در فنا یابم
[...]
زانکه بی میغ بر تو گر تابم
نیست گردی ترا کجا یابم
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.