|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به استفاده از نمادگرایی و تصویرسازی پرداخته و به موضوع پیری و شکایت از وضعیت آن می‌پردازد. شاعر با اشاره به اینکه رنگ موهای سفید نشانه پیری است، به کسی می‌گوید که بهانه‌جویی و کج‌خلقی‌اش را رها کند. همچنین به او یادآوری می‌کند که از مشکلاتش نمی‌تواند فرار کند و به جای نگرانی از وضعیتش، بهتر است که با پذیرفتن پیری، به زندگی ادامه دهد. در نهایت بر این نکته تأکید می‌کند که نمی‌توان به گذشته بازگشت و بهتر است این واقعیت را بپذیرد.
هوش مصنوعی: دانای رازها می‌داند که از توانایی‌اش در فصل بهار، هر موجود پژمرده‌ای دوباره جوانه می‌زند و رونق پیدا می‌کند.
هوش مصنوعی: آنکه مثل باران رحمتش را بین بندگان تقسیم می‌کند، هیچ‌کس در چمن بی‌نقص و بدون کم و کاست نخواهدبود.
هوش مصنوعی: به خاطر دوری از چهره‌ی مبارک تو، این بنده مانند کسی است که مرده باشد، گرچه به ظاهر زنده است یا برعکس، زنده است ولی روحش از مرگ دور نمانده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
عین بینایی است چشم از عیب مردم دوختن
پرده‌پوشی کن که در این پیرهن بی‌جاست چاک
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.