خطت تا بر گل از عنبر نوشتست
غمت بر من خطی دیگر نوشتست
مگر بیداد تو دل را خوش آمد
که بر رویم بآب زر نوشتست
دمیده گرد لعلت سنبل سبز
زمرد بر عقیق تر نوشتست
ز بهر چشم بیمارت مگر زلف
فسون تب بشکر بر نوشتست
هنوز از عشق تو دل یک ورق خواند
ز تیمار تو صد دفتر نوشتست
ز دست این دل نا پای بر جای
ندانم تا چه ام بر سر نوشتست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره عشق و غم عمیق شاعر نسبت به معشوق است. شاعر می‌گوید که نوشته‌های معشوقش بر دلش تأثیرگذار بوده و غمی که او احساس می‌کند، نشان‌دهنده‌ی بیداد و سختی‌هایی است که کشیده است. زیبایی‌های معشوق، همچون گل و لعل، در ابیات توصیف شده و شاعر از تأثیر این زیبایی‌ها بر دلش می‌گوید. در نهایت، شاعر از نادانی و سردرگمی‌اش نسبت به سرنوشت خود و عشقش سخن می‌گوید.
هوش مصنوعی: خطی زیبا و خوشنویسی از عطر و بوی گل، نشان‌دهنده زیبایی و خوشحالی است. اما از سوی دیگر، نگرانی و غم تو بر دل من، خطی دیگر و ناخوشایند ترسیم کرده است.
هوش مصنوعی: آیا ظلم و ستم تو باعث خوشحالی دل من شده است که بر روی من با طلا نوشته‌ای؟
هوش مصنوعی: نسیم خوشبوی عشق تو، چون لعل‌های سرخ، گل‌های سبز و زمردی را بر عقیق تازه حک کرده است.
هوش مصنوعی: به خاطر چشمان بیمار تو، شاید زلف‌های دلربای تو به زیبایی و جادو بر روی کاغذ نقش بسته باشد.
هوش مصنوعی: دل هنوز از عشق تو یک صفحه خوانده و از عشق تو، صد دفتر نوشته است.
هوش مصنوعی: نمی‌دانم چه بر سرم خواهد آمد زیرا این دل ناپایدارم مرا رها نمی‌کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
خطی کز تیره شب برخور نوشتست
چه خطّست آن که بس در خور نوشتست
اگرچه در خورست آن خط ولیکن
خطا کردست کاین برخور نوشتست
خطا گفتم مگر سلطان حسنش
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.