اندیشه دل دراز می‌بینم
بر دل در درد باز می‌بینم
بربود فلک امید من یک‌یک
یارب که چه ترکتاز می‌بینم
بر من که برهنه‌تن‌تر از سیرم
ده تو شده چون پیاز می‌بینم
هرجا که ستمگریست خونخواری
بر دست شهی چو باز می‌بینم
بر عرصه خاک مهره طبعم
در ششدره نیاز می‌بینم
زخم از پی زر همی‌خورد سندان
بس زر به دهان گاز می‌بینم
در کفه روزگار ناموزون
سرهای تهی فراز می‌بینم
شمع هنرم بکشته‌ام زیراک
ز افروختنش گداز می‌بینم
از نعمت آن به روزه می‌باشم
کش طاعت چون نماز می‌بینم
از خوان کسی چه چشم شاید داشت
کش گرسنه‌تر ز آز می‌بینم
زین سگ‌صفتان آدمی‌صورت
اولی‌تر احتراز می‌بینم
هم وعده‌شان خلاف می‌یابم
هم گفته‌شان مجاز می‌بینم
این در که ز بخل باز بستستند
هرگز نشود فراز می‌بینم
من این همه شعبده که می‌بینی
زین حقه مهره باز می‌بینم
گر در همه عمر دوستی گیرم
هم هیچ بود چو باز می‌بینم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیانگر احساسات عمیق شاعر در مورد ناامیدی و رنج‌های زندگی اوست. او به نارضایتی از وضعیت خود و جامعه می‌پردازد و از ظلم و ستمی که مشاهده می‌کند، شکایت می‌کند. شاعر به این نکته اشاره دارد که امیدش به تدریج از بین رفته و تنها زخم‌های عمیق و مشکلات را می‌بیند. او همچنین به تضادها و فریبکاری‌های اطرافش اشاره می‌کند و از نارسایی‌های انسانی می‌گوید. در نهایت، شاعر احساس می‌کند که حتی اگر در طول عمرش دوستی بیابد، باز هم ارزش چندانی ندارد و به نوعی ناامیدی را به تصویر می‌کشد.
هوش مصنوعی: من فکر می‌کنم که دل پر از درد و رنج است و این درد را به وضوح حس می‌کنم.
هوش مصنوعی: آسمان امید من را یک‌به‌یک از من می‌گیرد، وای که چه بلای سختی را تجربه می‌کنم.
هوش مصنوعی: من که مثل سیر بدون پوشش هستم، به نظرم می‌آید تو مانند پیاز لایه‌لایه هستی.
هوش مصنوعی: هر جا که ظلمی وجود داشته باشد، مانند پرنده‌ای که شکارش را می‌بیند، من نیز نشانه‌های خشونت و ضربه‌های خونین را می‌یابم.
هوش مصنوعی: در دنیای مادی، احساس می‌کنم که در نقش و سرنوشتم به دنبال چیزی هستم که برایم ضروری و مورد نیاز است.
هوش مصنوعی: زخم از روی زرینه می‌زند، اما سندان آنقدر زر دارد که در دهانش گاز می‌زند.
هوش مصنوعی: در جریان زندگی، به وضوح می‌بینم که افرادی بدون فکر و عقل، در موقعیت‌های برجسته و بالاتر از دیگران قرار دارند.
هوش مصنوعی: شمع هنر خود را نابود کرده‌ام، زیرا از روشن شدن آن احساس سوزش و درد می‌کنم.
هوش مصنوعی: من از برکات روزه بهره‌مندم، چرا که در کنار عبادت، طاعت و بندگی‌ام را چون نماز انجام می‌دهم.
هوش مصنوعی: از کسی که چیزی برای بخشیدن ندارد، انتظار چه می‌توان داشت؟ چون من در حال حاضر بیشتر از همیشه احساس نیاز و گرسنگی می‌کنم.
هوش مصنوعی: من از انسان‌نماهایی که به صفات سگ‌ها دچارند، دوری می‌کنم.
هوش مصنوعی: من هم در وعده‌هایشان با دروغ مواجه می‌شوم و هم در سخنانشان حقیقت را نمی‌بینم.
هوش مصنوعی: این در از روی خساست بسته شده و هیچگاه باز نخواهد شد؛ من این را مشاهده می‌کنم.
هوش مصنوعی: من این همه تردستی و هنرهای نمایشی را که مشاهده می‌کنی، از این حقه و بازی‌های دیگر می‌بینم.
هوش مصنوعی: اگر در تمام عمر دوستی به دست بیاورم، باز هم به مانند هیچ است وقتی که دوباره به گذشته نگاه می‌کنم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
دل را به غمت نیاز می‌بینم
کارت همه کبر و ناز می‌بینم
وان جامه که دی وصل ما بودی
اکنون نه بر آن طراز می‌بینم
صد گونه زیان همی پدید آید
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.