جهان را با غم رویت خَوش افتاد
ز رخسارت دلم در آتش افتاد
چرا آن قامت زیبایش از ما
بنامیزد چو سروی سرکش افتاد
نظر در بوستان بر سرو کردم
مرا با سرو قدّش بس خوش افتاد
دل مسکین ما را در فراقت
ز خوان وصل تو غم بخشش افتاد
بر آن روی نگارین نقطهٔ خال
ز عنبر بر رخش بس دلکش افتاد
چو بخرامد قدش بر طرف بستان
ببین سرو از قد از رفتارش افتاد
خوش افتاده‌ست عشقش بر جهانی
فراق روی خوبش ناخوش افتاد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این شعر از زیبایی معشوق و تأثیر آن بر دل و جان خود صحبت می‌کند. او می‌گوید که غم دیدن چهره محبوبش بر دلش خوش نشسته و در آتش عشق می‌سوزد. معشوق با قامت زیبا و سرکشش مانند سروی در بوستان مشهود است و دل شاعر را در غیاب او به شدت می‌آزارد. زیبایی و دلکش بودن چهره معشوق نیز توجه او را جلب کرده و شاعر از زیبایی او لذت می‌برد. با این حال، فاصله و جدایی از محبوب، غمی عمیق و ناخوشایندی را برای او به ارمغان آورده است.
هوش مصنوعی: دیدن چهره‌ات باعث شد تا جهان برایم با غم همراه باشد و دل من از شوق تو در آتش عشق بسوزد.
هوش مصنوعی: چرا آن اندام زیبا و دلربا از ما دوری می‌کند، انگار که چون سروی سرکش به زمین افتاده است.
هوش مصنوعی: در باغ به درخت سرو نگاه کردم و قد بلند او مرا بسیار خوشحال کرد.
هوش مصنوعی: دل بیچاره ما در جدایی از تو، از خوشی دیدن تو، غم بزرگی را تحمل می‌کند.
هوش مصنوعی: رنگ و طرح زیبای خالکوبی بر چهره معشوق، به طرز دلنشینی بر چهره‌اش جلوه‌گر شده است.
هوش مصنوعی: وقتی او با قامت زیبا و دلربایش در کنار باغ می‌گذرد، می‌بینی که سروها به خاطر قامت او از حالت خود خارج شده‌اند.
هوش مصنوعی: عشق او بر من خوشایند و شیرین است، اما دوری و فراق چهره زیبایش بسیار ناراحت‌کننده و تلخ به نظر می‌رسد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.