هلالی، این چه دریای معانیست؟
که موج آن ز بحر آسمانیست
چه نظم آبدارست این که گفتی؟
چه در شاهوارست این که سفتی؟
باین مشکین نفس دلها ربودی
مگر در طبله عطار بودی؟
ز حیرت حاسدان را لب ببستی
هوس را در دل ایشان شکستی
حدیث روح بخش آغاز کردی
چو عیسی دعوی اعجاز کردی
زبانی چون زبان شاعری نیست
فنون شعر غیر از ساحری نیست
سخن در قالب وزن و قوافی
برد زنگ ملال از طبع صافی
دل شاعر بر اوج آسمانست
ز شهبازان قدسی آشیانست
دواتش چشمه فیض الهیست
که آنجا آب حیوان روسیاهیست
چو بر کاغذ نهد مشکین قلم را
ز شب بر روی روز آرد رقم را
نهد بر روی نسرین جعد سنبل
خط ریحان کشد بر صفحه گل
بفکرت چون پس زانو نشیند
رخ مقصود در آیینه بیند
ز گرمی آتش افتد در دماغش
بنور جان برافروزد چراغش
سرش چون بر سر زانو کند جای
دلش چون عرش بر کرسی نهد پای
از آن پیشانی و زانو چه پرسی؟
که میگوید نشان از لوح کرسی
بساط آسمانی را کند طی
بسوی عالم بالا برد پی
ملک در گوش جانش راز گوید
چو باز آید بهر جا باز گوید
وگرنه این سخن ها را ز افلاک
که می آرد بسوی تخته خاک؟
سخن پیش سخندان ارجمندست
ز بالا آمد و قدرش بلندست
بحمدالله که کردم در سخن روی
شدم در عالم معنی سخن گوی
بحمدالله که از دریای خاطر
گرفتم عالمی را در جواهر
چه سرست این که از عشاق گفتم؟
چه درست این که در آفاق سفتم؟
بوصف عاشقان دفتر گشادم
«صفات العاشقین » نامش نهادم
نوشتم نامه ای در نیک نامی
که خسرو آفرین کرد و نظامی
کلید مخزن الاسرار با اوست
فروغ مطلع الانوار با اوست
گلستانیست در وی بوستانها
در اوراقش هزاران داستانها
چه جای بوستان؟ باغ بهشتست
ریاحینش همه عنبر سرشتست
چه میگویم؟ قلم بادا زبانی
که جز دعوی نمیداند بیانی
وصیت میکنم خلق جهان را
جوانمردان پیدا و نهان را
که: این مجموع را هر کس که خواند
کند بر من دعایی تا تواند
در اصلاح خطای من بکوشد
وگر نه دامن عفوی بپوشد
مرا خود واجب آمد عذرخواهی
که دارد نامه ام رو در سیاهی
الهی، گر سیه شد نامه من
خطا افتاد خط و خامه من
خطای من مبین و در عطا کوش
کرم کن، پرده بر روی خطا پوش
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر از هلالی، به بررسی عمیق و زیبای شعر و هنر شاعری می‌پردازد. شاعر به قدرت و جلوه‌های خاص زبان و هنر پرداخته و آن را از موهبت‌های الهی می‌داند. او به تصورات شاعرانگی پرداخته و بر این نکته تأکید می‌کند که شعر می‌تواند روح و جان را تازه کند و به انسان‌ها الهام بخشد.
شاعر همچنین به این نکته اشاره دارد که سخن‌رانی با وزن و قافیه، زنگ ملال را از دلها می‌زداید و دوات او، چشمه‌ای از فیض الهی است. او از عشاق صحبت می‌کند و صفاتی برای آنها می‌آورد، و در نهایت از خوانندگان می‌خواهد که برای وی دعا کنند و او را در آشتی با خطایش کمک کنند. در کل، این شعر نسبت به زیبایی‌های کلام و تجربه‌های عمیق انسانی با نگاهی عرفانی و عاشقانه نگاشته شده است.
هوش مصنوعی: ای هلالی، این چه دریای پر از معناست که امواج آن از آسمان به وجود آمده‌اند؟
هوش مصنوعی: این چه زیبایی دلنشینی است که تو بیان کردی؟ چه شکوهی دارد این چیزی که تو به آن پایبند هستی؟
هوش مصنوعی: آیا با عطر دل‌انگیز خود دلها را مجذوب نکردی؟ انگار که در بزم عطار شرکت داشتی!
هوش مصنوعی: به خاطر حیرت و حسادت دیگران، زبانت را خاموش کردی و آرزوهایشان را در دلشان نابود کردی.
هوش مصنوعی: تو با سخنانی که روح را زنده می‌کند آغاز کردی، مانند عیسی که با معجزاتش درخشش و شگفتی آفریدی.
هوش مصنوعی: شعر و بیان شاعرانه دارای ویژگی‌های خاصی است که مانند سحر و جادو تأثیرگذار است و هیچ شیوه‌ای مانند آن وجود ندارد.
هوش مصنوعی: سخن گفتن با وزن و قافیه باعث می‌شود تا از اندوه و کسالت دور شویم و روحیه‌امان شاداب‌تر شود.
هوش مصنوعی: دل شاعر به بالای آسمان رفته و مانند پرندگان آسمانی است که در اینجا زندگی می‌کنند.
هوش مصنوعی: دوات او منبعی از نعمت‌های الهی است که در آنجا زندگی جاودانه به دست می‌آید و برعکس، بی‌عملی و غفلت، به نابودی و سیاهی منجر می‌شود.
هوش مصنوعی: وقتی قلم مشکی بر روی کاغذ کشیده می‌شود، شب را از روز جدا کرده و نشانه‌ای از آن را به تصویر می‌کشد.
هوش مصنوعی: بر روی گل‌های نسرین، موهای زیبا و موج‌دار سنبل قرار می‌گیرد و بوی خوش ریحان بر سطح گل‌ها پخش می‌شود.
هوش مصنوعی: وقتی که با تفکر و تأمل به حالت آرامی برسید، می‌توانید حقیقت و هدف خود را به روشنی مشاهده کنید.
هوش مصنوعی: وقتی گرما و حرارت آتش به سرش می‌رسد، نور جانش روشن می‌شود و ذهنش بیدار و آگاه می‌گردد.
هوش مصنوعی: وقتی سرش را بر زانو می‌گذارد، دلش مانند عرش بر روی کرسی قرار می‌گیرد.
هوش مصنوعی: از آن پیشانی و زانو چه می‌پرسی؟ چون آنها نشانه‌هایی از تقدیر و سرنوشت هستند.
هوش مصنوعی: آسمان را جمع کرد و به سمت دنیای بالاتر رفت.
هوش مصنوعی: فرشته‌ای در گوش دل او اسراری را میگوید و وقتی که به دنیا باز می‌گردد، همان اسرار را بازگو می‌کند.
هوش مصنوعی: اگر این سخنان را از آسمان‌ها به زمین نمی‌آورند، پس چه کسی می‌تواند آنها را به اینجا منتقل کند؟
هوش مصنوعی: سخن گفتن پیش کسانی که دانش و بزرگ‌منشی دارند، ارزشمند است و حرفشان از سطح بالایی برخوردار است.
هوش مصنوعی: خوشحالم که توانستم با کلمات سخن بگویم و در دنیای معنا به موفقیت برسم.
هوش مصنوعی: خوشبختانه توانستم از عمق افکار و احساسات خود، دنیایی را به دست بیاورم که پر از زیبایی و ارزش است.
هوش مصنوعی: این ابیات به این معناست که از عشق و حال و هوای عاشقانه صحبت کردم و حالا به دنبال حقیقتی هستم که در اطراف و در جهان وجود دارد. شاعر به جستجوی عمیق‌تری در مورد عشق و تأثیر آن بر زندگی و نگرش به جهان می‌پردازد.
هوش مصنوعی: به نام عشق و دلبستگی، نوشته‌ای را آغاز کرده‌ام که نام آن را "صفات عاشقان" گذاشته‌ام.
هوش مصنوعی: نامه‌ای نوشتم درباره شخصیت نیکو و ستایش‌هایی که خسرو درباره آن انجام داد و داستان نظامی.
هوش مصنوعی: کلید اسرار و رازها تنها در دست اوست و نور و روشنی مطلع به وجود اوست.
هوش مصنوعی: در اینجا اشاره شده که در این کتاب یا اثر، چون گلستانی است، داستان‌های زیادی وجود دارد که می‌توان با آنها آشنا شد و از زیبایی‌ها و آموزه‌های آن بهره‌برداری کرد.
هوش مصنوعی: چه جایگاهی برای بوستان وجود دارد؟ چون باغ بهشت است و گل‌های آن همه عطر و بویی خوش دارند.
هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به نوعی ناامیدی از بیان احساسات و افکارش اشاره می‌کند. او میگوید که گاهی اوقات زبان نمی‌تواند چیزی بیش از ادعاهای سطحی بیان کند و به همین دلیل، قلم و نوشتن را ترجیح می‌دهد. از این رو، او به عدم توانایی در بیان واقعیات و نظرات عمیق خود اشاره دارد.
هوش مصنوعی: به دیگران توصیه میکنم که جوانمردان را چه آشکار و چه پنهان، بشناسند و قدرشان را بدانند.
هوش مصنوعی: هر کسی که این نوشته را بخواند، لطفاً برای من دعا کند.
هوش مصنوعی: او تلاش می‌کند تا خطای من را اصلاح کند و اگر نتواند، باید به عفو و بخشش رو بیاورد.
هوش مصنوعی: من باید از تو عذرخواهی کنم، چون در نامه‌ام چیزی نوشته‌ام که به خاطر آن احساس شرمندگی میکنم.
هوش مصنوعی: پروردگارا، اگر در سرنوشت من چیزهای بدی نوشته شده و نادرستی‌ها در نوشته‌هایم وجود دارد، بدان که این اشتباهات از من نیست.
هوش مصنوعی: خطای من را روشن نکن و به جای آن در تلاش برای بخشش باش، تا اینکه اشتباهاتم را بپوشانی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.