سحاب خشک، دیگر از کجا پیدا کند اشکی؟
مگر اشک ترم در دامن دریا کند اشکی
به کاویدن برون آرند، آب چشمه ساران را
به جز کاوش نیارد از گره دل وا کند اشکی
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
سحاب خشک، دیگر از کجا پیدا کند اشکی؟
مگر اشک ترم در دامن دریا کند اشکی
به کاویدن برون آرند، آب چشمه ساران را
به جز کاوش نیارد از گره دل وا کند اشکی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به حسرت و درد ناشی از فقدان معانی عمیق در زندگی اشاره دارد. "سحاب خشک" نماد وضعیت خشک و بی‌احساس است که دیگر نمی‌تواند اشکی بیاورد. شاعر از دریای احساسات و عواطف سخن می‌گوید و می‌خواهد ابراز کند که فقط جست‌وجو در دل نمی‌تواند مشکلات و گره‌های عاطفی را حل کند. در واقع، آنچه که برای تسکین دل نیاز است، عمیق‌تر از جست‌وجوهای سطحی است.
هوش مصنوعی: ابر خشک دیگر نمی‌تواند از کجا اشکی بیفشاند. مگر اینکه اشک من در آغوش دریا بریزد.
هوش مصنوعی: با جستجو و کاوش در دل و احساسات، می‌توان به عمق رنج‌ها و دردهای پنهان دست یافت. تنها با این تلاش و کاوش، می‌توان دل را از گره‌هایش آزاد کرد و اشکی که از شوق یا غم می‌ریزد، نمایانگر این حقیقت است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.