M D
M D در ۳ سال و ۹ ماه قبل، شنبه ۱۴ تیر ۱۳۹۹، ساعت ۰۵:۵۸ دربارهٔ وحشی بافقی » گزیدهٔ اشعار » ترکیبات » شرح پریشانی:
فردی بیش از چهارصد سال پیش شعری سروده. بسیار هم زیبا سروده. چرا فقط از خواندنش لذت نمی برید؟ چرا احساس می‌کنید باید در زمینه ایی که آگاهی ندارید اظهار نظر کنید. چرا فکر می‌کنید اشاره به اسم کارخانجات مدرک سازی که قسمتی یا تمام عمر مفیدتان را گرفته اند شما را وحی منزل میکند و عاری از اشتباه. چرا از واژه « نمیدانم » اینقدر هراس دارید؟
و از همه مهمتر چرا به جای عبارت «من گمان میکنم ... » از عبارت «بی گمان...» استفاده می‌کنید؟ حتی علم هم اعتبار خود را از مطلق نبودن و نقض پذیری یافته شما چطور حدس و گمان و احساس خود را اینقدر مطلق می‌دانید که به این شکل به جان هم افتاده اید؟
خواندن این همه ابراز عقیده بی پایه و متعصبانه شیرینی خواندن دوباره این شعر را در کامم زهر کرد.