امیر م در ‫۱ سال و ۷ ماه قبل، شنبه ۱۱ آذر ۱۴۰۲، ساعت ۰۷:۴۴ در پاسخ به افسانه چراغی دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر چهارم » بخش ۳۱ - حکایت آن مرد تشنه کی از سر جوز بن جوز می‌ریخت در جوی آب کی در گو بود و به آب نمی‌رسید تا به افتادن جوز بانگ آب# بشنود و او را چو سماع خوش بانگ آب اندر طرب می‌آورد:

متشکرم

امیر م در ‫۲ سال و ۴ ماه قبل، سه‌شنبه ۱ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۲۰:۳۵ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر چهارم » بخش ۳۱ - حکایت آن مرد تشنه کی از سر جوز بن جوز می‌ریخت در جوی آب کی در گو بود و به آب نمی‌رسید تا به افتادن جوز بانگ آب# بشنود و او را چو سماع خوش بانگ آب اندر طرب می‌آورد:

میشه یکی بگه این مصرع رو چطور باید خوند که وزنش جور دربیاد؟
«هم‌چو حاجی طایف کعبهٔ صواب»

امیر م در ‫۳ سال و ۲ ماه قبل، پنجشنبه ۸ اردیبهشت ۱۴۰۱، ساعت ۲۲:۴۳ در پاسخ به منصور دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۹۲:

دوراهه‌ صفتی برای منزل است و باید دوراهه‌منزل را یکسره خواند. اگر میخواست بگوید چون از این دوراهه بگذریم و به منزل برسیم، باید در مصرع دوم میگفت «چون برسیم» و نه «چون بگذریم».
بنابراین توضیح جناب رضا ساقی معقول به نظر می‌رسد.
خود این منزل یک دو راهه است که یک سرش تولد و سر دیگرش مرگ است.

امیر م در ‫۴ سال و ۹ ماه قبل، پنجشنبه ۱۷ مهر ۱۳۹۹، ساعت ۱۹:۱۲ دربارهٔ عطار » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۱۶:

ترتیب بیت یکی مانده به آخر و دوتا مانده به آخر جاجا نیست؟ ترتیب اینطور باشه منطقی‌تره:
عالم پر است از تو غایب منم ز غفلت
تو حاضری ولیکن من آن نظر ندارم
نه نه تو شمع جانی پروانهٔ توام من
زان با تو پر زنم من کز تو خبر ندارم