خودم به کسی نگویید
درکودکی کودک زاد وابلیس نمردوابلیس را بعدازمرگ هم نخواست وتنها ماندبا تمام جهان خداوخداگاهی آنجا کسی رد میشودنگران نباشیدولی ازشما کسی را ندیدم.
خودم به کسی نگویید در ۱ سال قبل، پنجشنبه ۲۴ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۷:۲۹ دربارهٔ فروغی بسطامی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۷۱:
شاعرسخن ازجهان اکثریت یا همان مردگان شما میدهدکه مردان مرده تان شاهدان خویش راپیشکش قبله داران وسپس با طبق گل استقبال ودوباره درچنبرسینه آنان.. اما، عجب اینکه هردوبرای بقای آنان وفادارترمیزیندچون ازدرگذشته اند ونوربی درگذشته میتابدو دیگراینکه بعدمرگ هرلحظه وهرروزجگرها ی زندگده گان خودرادرارتش ۷ قبله هفتاودو هوای مرده هفتادودوملت خون کرده اندوکسی جزآن قبله داران مرده صاحب هفتادودو کعبه هذیان ملائک برای خود دارایی باقی نگذاشته اندوتنها راه التیامشان تعویض چهره بکارنبرده شاهدانشان قبل ازمصرف قبله داران وچهارپایه داران آخرت است وآن هم اگرقبلا با طبق گل جای دیگرنرفته باشند است والی ماشاءالله تا جایی که ذخایر زمان به انتها رسد وپس ازتکاپو برای فنای خویش درگوشه وکنارمکان منتظر تکان برچهارپایه هیچگاه ننشسته خویش باشندخداراشکر جگرخون کردنشان فرصت دیدن آن رانمیدهد.
ازچشم خدا دورشده کی اعمی نباشد.
خودم به کسی نگویید در ۱ سال قبل، پنجشنبه ۲۴ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۷:۱۰ دربارهٔ صائب تبریزی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۷۰۶:
چوز زلفت خدا بردی خویش
بدان صائب باعث نصحیت مکدرکردی خویش
خودم به کسی نگویید در ۱ سال قبل، پنجشنبه ۲۴ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۶:۲۵ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳:
آنکه دل داده نجسته شعرداده ازدل تو
بهراین مصرع بجست صددین ازکف تو
کنون به آخرت خویش یافتی حقیقت او
چه سودکنون راه میرود کفرت ازدل جسته با خبرتو
چه دعایت به دار و چه دعای حاجت به دشمن برای او
که را ندامیدهی که ما زخدا واملاقت درجستجوی تو