مير نور الدين علوي
میر نور الدین علوی در ۹ ماه قبل، پنجشنبه ۱۹ مرداد ۱۴۰۲، ساعت ۲۲:۴۱ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۳:
شعرِ حافظ همه بیتُ الْغَزَلِ معرفت است
آفرین بر نَفَسِ دلکَش و لطفِ سخنش
----------
آن کس است اهلِ بشارت که اشارت داند
نکته‌ها هست بسی محرم اسرار کجاست؟
اسرار و بشارات را اهلش می یابند؛
و الا که: هر کسی از ظن خود شد یار من - از درون من نجست اسرار من!
میر نور الدین علوی در ۹ ماه قبل، پنجشنبه ۱۹ مرداد ۱۴۰۲، ساعت ۲۱:۲۵ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۲:
ای شهرهٔ شهر و فتنهٔ خیل فی منظرک النهار و اللیل
یا ظاهرا فی بطونه ویا باطنا فی ظهوره!
میر نور الدین علوی در ۹ ماه قبل، پنجشنبه ۱۹ مرداد ۱۴۰۲، ساعت ۲۱:۱۷ در پاسخ به روفیا دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۲:
در گام اول بله مهم نیست که این وجود کیست
اما پس از اثبات این وجود محض یا این معنا و حقیقت، عقلا بایستی آن را توصیف کنید و اعتقاد و باور به یک وجود صرف معنایی ندارد
و توصیف یک معنی و وجود در این عالم جز با اسم و واژه ممکن نیست که بر آن دلالت کند و آن را از غیرش متمایز کند، همانطور که در موجودات دیگر این عالم نیز چنین است
پس مهم است که نام این وجود را چه بگذاریم چون این اسم حامل ویژگی های آن وجود است و در این مرحله فرق دارد که خدا بگوییم یا نام دیگری؛
این بحث عقلی است و اما اینکه این واژه ها ساخته کیست و از کجا آمده بحث دیگری است
میر نور الدین علوی در ۹ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۷ مرداد ۱۴۰۲، ساعت ۲۳:۲۱ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۸۱۵:
گویی که این ابیات، ترجمانی از این کلام کوتاه و گِران قبله عارفان حضرت مولا امیر المؤمنین (علیه السلام) است که فرمود: قِیمَةُ کلِّ امْرِئٍ مَا یُحْسِنُهُ؛ ارزش هر انسانی به (قدر) چیزی است که نیکویش می داند. (نهج البلاغة). وخیر الکلام ما قل ودل.