|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره‌ی شخصی است که احساس غم و رنج زیادی دارد و به نوعی در تنگنا قرار دارد. او خود را شبیه به کاسه‌ای می‌بیند که پر از درد و افسردگی است و دیگر نمی‌تواند هیچ شادی یا آرامشی را تجربه کند. این فرد با اشاره به از دست رفتن عمر خود، نشان می‌دهد که در حال مبارزه با مشکلات زندگی‌اش است و امیدی به تغییر وضعیت ندارد. به‌نوعی، شعر نمایانگر ناامیدی و احساس اسارت در شرایط سخت است.
هوش مصنوعی: آسمان تاریک و دل‌شکسته‌ای که مانند کاسه‌ای خالی است، یک لحظه هم بر اساس و بنیاد خود آرام نمی‌نشیند.
هوش مصنوعی: عزم درو و قطع عمرم را دارد، سپس به مه نو نگاه کن که به چاقویی شبیه است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.