آنم که برون جهد ز کانم گوهر
گیرد قلم از تیغ زبانم گوهر
هرجا که چو شمع مجلس‌آرا گردم
پیداست ز مغز استخوانم گوهر
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
آنم که برون جهد ز کانم گوهر
گیرد قلم از تیغ زبانم گوهر
هرجا که چو شمع مجلس‌آرا گردم
پیداست ز مغز استخوانم گوهر
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این ابیات نشان می‌دهند که شاعر خود را همانند جواهری توصیف می‌کند که از دل و وجودش می‌جوشد و در هر مکانی که حضور می‌یابد، درخشش و روشنایی خود را به نمایش می‌گذارد. او می‌گوید که کلماتش مانند جواهراتی هستند که از عمق وجودش بیرون می‌آیند و به دیگران روشنی می‌بخشند.
هوش مصنوعی: من کسی هستم که با تلاش و کوشش از درون خود گنجینه‌ام را بیرون می‌آورم. قلم من مانند تیغ زبانم، ارزش و زیبایی‌هایی را می‌آفریند.
هوش مصنوعی: هرجا که مانند شمعی در جمعی حضور پیدا می‌کنم، گوهر وجودم از عمق وجودم نمایان می‌شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.