درویش، غنی‌ست گرچه بی‌توشه بود
پیرایه کدخدای ده، خوشه بود
هرکس نگرفت گوشه‌ای، زو چه حساب؟
باطل بود آن فرد که بی‌گوشه بود
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
درویش، غنی‌ست گرچه بی‌توشه بود
پیرایه کدخدای ده، خوشه بود
هرکس نگرفت گوشه‌ای، زو چه حساب؟
باطل بود آن فرد که بی‌گوشه بود
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این اشعار بیانگر این است که درویش، هرچند فاقد مال و ثروت است، اما غنی و ثروتمند از نظر معنوی به شمار می‌آید. در مقابل، کدخدای ده با تمام زرق و برقش، در واقع پوچ و بی‌محتواست. در نهایت، شاعر به این نکته اشاره می‌کند که هیچ‌کس نمی‌تواند از وجود معنوی درویش بی‌نصیب بماند و کسی که از آن غافل باشد، در واقع بی‌معنا و بی‌ارزش است.
هوش مصنوعی: درویش، هرچند که هیچ چیز در اختیار ندارد، از نظر روحی و معنوی غنی و ثروتمند است. در مقابل، کدخدای ده که ظاهراً دارای مال و ثروت است، تنها به خاطر زرق و برق ظاهری و خوشه‌های گندم خود ارزشمند به نظر می‌رسد.
هوش مصنوعی: هر کسی که به گوشه‌ای پناه نبرد و از آن بهره‌مند نشود، چه ارزشی دارد؟ انسانی که بدون پناهگاه و حمایت باشد، وجودش بی‌ارزش است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.