|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از ناراحتی و ناملایمات زندگی شکایت می‌کند و احساس تنهایی و مظلومیت خود را بیان می‌کند. او در محیطی زندگی می‌کند که با دشمنان زیادی مواجه است و می‌گوید که هیچ‌کس به اندازه او در رنج و درماندگی نیست. همچنین اشاره به ظلم زمانه و جدایی از دیگران دارد.
هوش مصنوعی: دیاری که همیشه آرام و مطمئن بود، به خاطر بدشانسی‌ام دچار تلاطم شده و حالا بین من و دشمنانم فاصله‌های زیادی وجود دارد.
هوش مصنوعی: هیچ‌کس به اندازه من در این دنیا درمانده و بی‌چاره نیست. مظلومانی که از روزگار رنج می‌برند و مورد بی‌توجهی قرار گرفته‌اند، وصف حال من را می‌گویند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
از غایت بی‌تکلفی ما در هر کار
دیوانه و مستمان همی خواند یار
گفتیم تو خوش باش که ما ای دلدار
دیوانهٔ عاقلیم و مست هشیار
چون چشم گشاد نرگس از خواب خمار
مستانه همیگفت که رو باده بیار
تا سینی سیمین مسدس بینی
بروی قدحی مدور از زر عیار
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.