|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به نکوهش افرادی می‌پردازد که به راحتی اقدام به قضاوت و عیب‌جویی از دیگران می‌کنند. شاعر به آنها یادآوری می‌کند که خداداد چشم و بینایی دارند تا خودشان را بهتر بشناسند و نه اینکه به عیوب دیگران بیفتند. در نهایت، خواسته می‌شود که هیچ‌کس فراموش نکند که خود نیز ممکن است دچار اشتباه و عیب باشد.
هوش مصنوعی: تو چقدر به عیوب دیگران نگاه می‌کنی و عیب‌های آنها را می‌بینی! این بینش و دید تو به تو چشم‌هایی داده که مثل یک پرده، زشتی‌ها را مخفی می‌کند.
هوش مصنوعی: از نظر می‌افتد و از دل بیرون می‌رود. حالش رحمتی می‌طلبد، مبادا کسی او را فراموش کند، ای پروردگار!
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.