دیده خون‌بار ما چون گشت گریان مفت ماست
دانه‌ای افشانده در خاکیم باران مفت ماست
نشکفد تا غنچه در گلزار نتوان برد فیض
هرکه چون گل پاره می‌سازد گریبان مفت ماست
نیست نفعی جز ضرر در آشنایی‌های خلق
رو ز ما هرچند گردانند یاران مفت ماست
ما که تن دادیم در صحرا دگر معموره چیست
گر شود آفاق سرتاسر بیابان مفت ماست
تیغ برکش تا گلو از آب گوهر تر کنیم
چون صدف لب‌تشنه در بحریم تا جان مفت ماست
می‌شود روشن قفس را خانه از روزن مدام
زخم دل چون بیشتر باشد نمایان مفت ماست
می‌توان قصاب کردن خویش را قربان دوست
در تمام سال روز عید قربان مفت ماست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به احساسات عمیق انسانی و مشکلات زندگی اشاره دارد. شاعر از غم و اندوه خود سخن می‌گوید و به نوعی از بی‌فایده بودن روابط و آشنایی‌ها می‌نویسد. او بر این باور است که در جوامع امروزی، آشنایی‌ها اغلب به ضرر انسان‌ها بدل می‌شود و تنها دردی برایشان ایجاد می‌کند. همچنین، شاعر با استفاده از تمثیل‌هایی مانند گل، قفس و قربانی، به شرایط دشوار زندگی، تلاش برای گرفتن شادی و باران (نعمت) و قربانی کردن خود به خاطر عشق اشاره می‌کند. در نهایت، او بر این باور است که در این دنیای سخت و بی‌رحم، انسانیت و روحیات لطیف او در خطر است.
هوش مصنوعی: چشم گریان ما مانند باران، نشان از درد و رنجی دارد که چنان بی‌قیمت و ناچیز است که گویا دانه‌ای در خاک پراکنده شده باشد. این باران، نشانه‌ای از احساسات عمیق و دلتنگی ماست که بی‌فایده به نظر می‌رسد.
هوش مصنوعی: اگر غنچه نشکفد، نمی‌توان از گلزار بهره‌ای برد. هر کسی که مانند گل برشکافت، چیزی را که بی‌هزینه به دست آمده، نمی‌تواند به راحتی به دست آورد.
هوش مصنوعی: در ارتباط با مردم، جز ضرر چیزی نصیب نمی‌شود؛ هرچند دوستان به ظاهر دلسوزی داشته باشند.
هوش مصنوعی: ما که زندگی‌امان را در بیابان و دور از تمدن سپری کرده‌ایم، دیگر چه جایگاهی برای شهرها و آبادانی‌ها وجود دارد؟ اگر تمام جهان به بیابان تبدیل شود، برای ما ارزشی ندارد و ما به راحتی آن را می‌پذیریم.
هوش مصنوعی: تیغ را از غلاف بیرون بیاور تا گلو را از آب گوهر سیراب کنیم، مثل صدفی که در دریا منتظر لب تشنه است، زیرا جان ما بی‌برای ماست.
هوش مصنوعی: هرچقدر که زخم دل بیشتر شود، روشن شدن قفس و نمایان شدن دردها نیز بیشتر خواهد بود. در این حالت، می‌توان گفت که این دردها به نوعی به ما و زندگی‌مان تعلق دارند و به جای اینکه ضعف محسوب شوند، به نوعی ارزشمند و طبیعی به نظر می‌رسند.
هوش مصنوعی: انسان می‌تواند در تمام طول سال به خاطر دوستی و محبت، خود را فدای دیگران کند و این عمل ارزشمند و بی‌هزینه است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
گر بسوزد ز آتش می شرم جانان مفت ماست
گر نباشد باغبان در باغ و بستان مفت ماست
با نگهبان گل ز روی یار چیدن مشکل است
نیست آن روزی که شبنم در گلستان مفت ماست
دسته گل راست فیض از خرمن گل بیشتر
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.