در البسه رانده ام سخن را
شسته همه جامه کهن را
(گازر که بکار خود تمامست)
(بهتر زنسیج باف خامست)
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
در البسه رانده ام سخن را
شسته همه جامه کهن را
(گازر که بکار خود تمامست)
(بهتر زنسیج باف خامست)
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات به اهمیت لباس و بیان سخن اشاره شده است. سخن به مانند لباس باید درست و مناسب باشد. شاعر از گازر (بافنده) و مهارت او در کارش صحبت می‌کند و اینکه بهتر است تا زمانی که کسی به مهارت کامل نرسیده، در کارش وارد نشود. در نهایت، به معنای صحیح و زیبا بودن سخن و لباس اشاره شده است.
هوش مصنوعی: من همه گفتارهایم را در لباس‌های خود فراری داده‌ام و همه پوشش‌های قدیمی را به کلی شسته‌ام.
هوش مصنوعی: کسی که در کار خود مهارت و تخصص دارد، بهتر است با افراد ناآگاه و بی‌تجربه هم‌صحبت نشود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
سلطان کرم مظفر الدین
در جسم ظفر روان دولت
در ظل سرادقات الفت
راهی طلبد به سر وحدت
خوردم ز ثرید و پاچه یک چند
از پاچه سر مرا زیانست
وان وسمه بر ابروان دلبند
یا قوس قزح بر آفتاب است
دارد ز جمال تو خجالت
خورشید که مظهر جمالست
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.