اگر خاموش بینی عارفی را
مزن طعنش که هست آسوده از ذکر
چنان از پای تا سر غرق یارست
که هم ذکرش فراموشست و هم فکر
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر از یک عارف صحبت می‌کند که به خاطر عشق و انغماس در محبوبش، از ذکر و یاد خداوند غافل شده است. لذا، نباید به او خُرده گرفت که در خاموشی و سکوت به سر می‌برد، زیرا او تمام وجودش را در عشق خدا غرق کرده و حتی یاد خدا را از یاد برده است.
هوش مصنوعی: اگر عارفی را ببینی که ساکت و خاموش است، او را نکوب که او به خاطر آرامش خود از ذکر و یاد خدا راضی است و نیازی به نمایش آن ندارد.
هوش مصنوعی: آنقدر غرق عشق محبوبش شده است که نه به یاد او می‌افتد و نه به فکرش.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ز بام گوشک ویس ماه‌پیکر
نگه می‌کرد با خوبان لشکر
دگر ره لعبت طاوس‌پیکر
گشاد ز درج لؤلؤ تنگ شکر
که دارد شاه پریان دختری بکر
که نتوان کرد مثلش ماه را ذکر
وگر بینی مکرر معین بکر
ز سهو طبع دان نز سستی فکر
شگرفانند یکسر بالغ و بکر
به تایید الهی زاده از فکر
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.