آفرین برکلک سحرانگیز آن صورت‌نگار
کز مهارت برده معنیها درین صورت به کار
راست پنداری مثالی کرده زین تمثال نقش
از عروس ملک و شوی بخت و زال روزگار
کرده یکسو نوعروسی نقش کاندر صورتش
هر که بگشاید نظر عاشق شود بی‌اختیار
از تنش بیدا نزاکت همچو نرمی از حریر
در رخش پنهان لطافت همچو گرمی از شرار
خیزران‌قد ارغوان‌خد ضیمران‌مو مشک‌بو
سیم‌سیما سروبالا ماه‌پیکر گلعذار
چشم‌او بی‌سمه‌همچون‌چشم‌نرگس‌دلفریب
زلف او بی‌شانه همچون زلف سنبل تابدار
بی‌عبارت رازگوی و بی‌اشارت رازجوی
بی‌تکلم دلفریب و بی‌تبسم جان‌شکار
بی‌سروداز وجد در حالت‌چو شمشاداز نسیم
بی‌سروراز رقص‌در جنبش‌چو گل‌بر شاخسار
از دو زلف او ودیعت هرچه درگردون فریب
در دو چشم او امانت هرچه در مستی خمار
فتنهٔ خوابیده در چشمش گروه اندر گروه
عنبر تابیده در زلفش قطار اندر قطار
نونهال قامتش را لطف و خوبی برگ و بر
پرنیان پیکرش را ناز و خوبی پود و تار
جادویی خیزد ز چشمش همچو وسواس از جنون
خرمی زاید ز چهرش چون طراوت از بهار
در بهاران باغ دیدستی که بار آورده سرو
سرو قد او نگر باری که باغ آورده بار
آنچه او دارد ز خوبی‌گر زلیخا داشتی
با همه عصمت ازو یوسف نمی‌کردی فرار
همچنان‌کاشفته‌گردد صرع دار از ماه نو
ز ابرویش آشفته گردد ماه نو چون صرع دار
وز دگر سو روی بر رویش یکی زیبا پسر
کز جمالش خیره گردد مغز مرد هوشیار
صورتی بیجان ولیکن هرکسش بیند ز دور
زود بگشاید بغل کش تنگ گیرد در کنار
فتنهای چشم او چون جور گیتی بی‌حساب
حلقهای زلف او چون دور گردون بی‌شمار
شهوت انگیز است رویش همچو سیمین ساق دوست
عنبرآمیزست زلفش همچو مشکین‌زلف یار
گر چنین رویی به شب در مجلسی حاضر کنند
شمع بی‌پروا زند خود را بر او پروانه‌وار
وز قفای او عجوزی دیو-خوی و زشت-روی
کز بنی الجان مانده در دوران آدم یادگار
بینیش چون خرزهٔ خر خاصه هنگام نعوظ
چانه‌اش چون خایهٔ غرخاصه هنگام فشار
موی او باریک و چرکین همچو تار عنکبوت
روی‌او تاریک و پرچین همچو چرم سوسمار
چانه و بینیش گویی فربهی دزدیده‌اند
از دگر اعضاکه آنان فربهند اینان نزار
بسکه در رخسارزشش چین بود بالای چین
زو نظر بیرون نیارد رفت تا روز شمار
چانه و بینیش پنداری بهم‌چشمی هم
گوی و چوگان ساختندی از برای کارزار
بسکه پی آورده سر گویی که نجوی می کنند
بینی او با زنخدان چانهٔ او با زهار
در همه گیتی بدین زشتی نباشد هیچ‌کس
ور بود باری نباشد جز حسود شهریار
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف زیبایی و جذابیت یک زن پرداخته و او را با تشبیهات مختلف ستوده است. شاعر از لطافت و نرمی پوست او، قدکشیدنش و جذابیت چهره‌اش صحبت کرده و او را به عروس ملک تشبیه کرده است. در عین حال، شاعر به سختی موجوداتی زشت و نکوهیده اشاره می‌کند که در مقایسه با آن زیبایی، بسیار ناپسند به نظر می‌رسند. برعکس، زشتی و ناپاکی‌های این موجود زشت به تصویر کشیده می‌شود و به نوعی تحقیر شده است. به‌طور کلی، شعر یک تضاد زیبا و زشت را به تصویر می‌کشد و به تمجید از زیبایی‌های فریبنده و دلنشین می‌پردازد.
هوش مصنوعی: ستایش از هنرمندی که با مهارت خود معانی را در چهره‌ی زیبا و سحرآمیز به تصویر کشیده است.
هوش مصنوعی: این بیت به توصیف چیزی می‌پردازد که حقیقتی را به صورت تصویری و مثالی به نمایش می‌گذارد. در آن به ترکیب عناصری مانند زیبایی، شانس و زمان اشاره شده است، که نشان‌دهندهٔ پیچیدگی و جاذبه‌های زندگی است. به نوعی می‌توان گفت که تاثیرات مختلف از جمله اتفاقات و شرایط، به عنوان تصاویری زیبا و جذاب در زندگی انسان تجلی می‌یابند.
هوش مصنوعی: یک عاشق دل باخته وقتی به چهره‌ی یک زن جوان و زیبا نگاه می‌کند، به محض دیدن او، بدون هیچ انتخابی و به طور طبیعی عشقش شعله‌ور می‌شود.
هوش مصنوعی: این بیت به زیبایی و لطافت انسان اشاره می‌کند. از یک سو، نرمی و لطافت او مانند حریر است که به آرامی احساس می‌شود، و از سوی دیگر، گرمی وجود او همچون شعله‌ای که درونش وجود دارد، احساس می‌شود. به این معنا که ظاهری نرم و ملایم دارد، در حالی که درونش انرژی و حرارت زندگی نهفته است.
هوش مصنوعی: دختران زیبای قد بلند و خوش‌چهره‌ای در اینجا توصیف شده‌اند که با ظاهری دلربا و جذاب، به شکلی بسیار دلنشین و گیرا توصیف می‌شوند. آنها به گل‌های معطر و زیبای طبیعت تشبیه شده‌اند که در دل وجودشان عشق و زیبایی را جلوه‌گر می‌کنند.
هوش مصنوعی: چشم او به اندازه‌ی زیبایی، شبیه به چشم گل نرگس است و زلف او بدون شانه، مانند زلف گل سنبل با جلوه و درخشش خاصی دارد.
هوش مصنوعی: این جمله به زیبایی شخصیت و ویژگی‌های فردی اشاره می‌کند که بدون نیاز به کلام و اشاره، می‌تواند رازها را بیان کند و در عین حال با وجود عدم لبخند، جذاب و دلنشین باشد. این فرد مانند یک شکارچی جان‌هاست که به راحتی می‌تواند دل‌های مردم را جلب کند.
هوش مصنوعی: در اینجا توصیف حالتی است که فردی بدون شعف و خوشحالی به سر می‌برد، مانند شمشاد که در نسیم به آرامی تکان می‌خورد و نشانی از شادابی ندارد. همچنین، او به حالت رقص و جنبش می‌پردازد، ولی این حرکت نیز احساس شادی و سرور را منتقل نمی‌کند، مانند گلی که بر روی شاخه‌ای قرار دارد و در عین زیبایی، از حس شادابی خالی است.
هوش مصنوعی: عشق او به هر چیزی که در آسمان است جان بخشیده و زیبایی‌های او در چشمانش مانند امانتی است که در حالت مستی به انسان احساس آرامش و سرخوشی می‌دهد.
هوش مصنوعی: این بیت به زیبایی و جذابیت فردی اشاره دارد که چشمانش همچون فتنهای خوابیده، جذاب و دلرباست و زلف‌هایش مانند گروهی از عنبر، دلنشین و خوشبو به نظر می‌رسند. در اینجا، تصویرسازی شاعرانه‌ای از زیبایی و فریبندگی وجود دارد که به شیفتگی و تحسین می‌انجامد.
هوش مصنوعی: این تصویر از یک جوان بسیار زیبا و دلربا است که قامتش مشابه یک نهال است و ویژگی‌های لطیف و جذاب دارد. برگ و برش شبیه به پارچه‌ای نرم و نازک است و پیکرش به قدری ناز و دلنشین است که مانند ترکیبی از پود و تار به نظر می‌رسد.
هوش مصنوعی: چشمان او مانند یک جادو تأثیرگذار است و از آن جنونی خوشایند به وجود می‌آورد. چهره‌اش به گونه‌ای است که طراوت و شادابی را به یاد بهار می‌آورد.
هوش مصنوعی: در فصل بهار، آیا باغ را دیده‌ای که چطور با سرسبزی‌اش سروهای بلند را به بار نشسته‌اند؟ نگاه کن چه زیبایی و شکوهی به باغ بخشیده است.
هوش مصنوعی: اگر زلیخا هم مانند او چنین خوبی‌هایی داشت، حتی با تمام پاکی‌اش، یوسف هرگز از او فرار نمی‌کرد.
هوش مصنوعی: ماه نو که نمایان می‌شود، مانند کسی که دچار صرع است، دچار تغییراتی می‌شود. همچنین ابروی او باعث آشفته شدن و به هم ریختن ماه نو می‌گردد، مانند حالتی که صرع‌دار دارد.
هوش مصنوعی: از سمت دیگر، چهره زیبای پسری است که با جمالش، ذهن مردان خردمند را به حیرت می‌اندازد.
هوش مصنوعی: چهره‌ای بی‌حیات دارد، اما هر کسی که از دور او را ببیند، سریعاً دلتنگ شده و می‌خواهد او را در آغوش بگیرد و به نزد خود بیاورد.
هوش مصنوعی: فتنه‌های چشمان او مانند مشکلات و چالش‌های بی‌پایان دنیا است و حلقه‌های موهای او مانند حرکت دورانی آسمان، بی‌شمار و بدون پایان می‌باشند.
هوش مصنوعی: ظاهر زیبا و دلربای دوست، همچون نقره‌ای درخشان است و موهای او بویی خوش و دلنشین دارند، مانند مشک.
هوش مصنوعی: اگر چنین چهره‌ای را در مجلسی در شب نشان دهند، شمعی بی‌پروا به آن روی خواهد آورد و مانند پروانه به دورش خواهد چرخید.
هوش مصنوعی: از پشت سر او، زنی زشت و دیو شکل نیزه به جا مانده است که از نسل جن‌ها، یادگار دوران آدم است.
هوش مصنوعی: بینیش مانند بینی یک الاغ است، به ویژه زمانی که حالت تحریک پیدا می‌کند و چانه‌اش مانند کیسه‌ی بیضه‌اش در زمان فشار به نظر می‌رسد.
هوش مصنوعی: موهای او نازک و کثیف مانند تارهای عنکبوت است و چهره‌اش تیره و پر چین و چروک مانند پوست سوسمار به نظر می‌رسد.
هوش مصنوعی: چانه و بینی او به قدری چاق و پرو بوده که انگار از سایر اعضای بدن دیگران دزدیده شده‌اند، چرا که این اعضا لاغر و نحیف به نظر می‌رسند.
هوش مصنوعی: چهره‌ی او چنان پر از چین و شکن است که هیچ‌کس نمی‌تواند از آن چشم بردارد و هر روز که می‌گذرد، زیبایی‌اش بیشتر آشکار می‌شود.
هوش مصنوعی: گویی چانه و بینی‌اش به شکل یک ملاقه‌ای برای نبرد ساخته شده‌اند و انگار به همدیگر نگاه می‌کنند.
هوش مصنوعی: این بیت به این معنی است که به دلیل وفور و تکرار فراوان پی، گویی که در حال گفت‌وگو هستند و در این میان، ارتباطات و چهره‌ها به صورت نمادین به هم پیوند خورده‌اند. به طور کلی، بیانگر ارتباطی عمیق و گاهی نامحسوس میان افراد است که به شکل خاصی در تعاملات اجتماعی خود را نشان می‌دهند.
هوش مصنوعی: در دنیا هیچ کس به این حد زشت وجود ندارد، مگر اینکه آن شخص حاکم حسودی باشد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
نافه دارد زیر اندر گشاده بی شمار
لاله دارد زیر نافه در شکسته صد هزار
خانمان از رنگ و بوی او همیشه چون بهشت
روزگار از تار و پود او شکفته چون بهار
چشم زی رویش نگه کرد اندرو لاله شکفت
[...]
هر سپاهی را که چون محمود باشد شهریار
یمن باشد بر یمین ویسر باشد بریسار
تیغشان باشد چو آتش روز و شب بد خواه سوز
اسبشان باشد چوکشتی سال و مه دریا گذار
از عجایب خیمه شان با شد چو دریا وقت موج
[...]
ای خداوندان مال العتبار الاعتبار
ای خداوندان قال الاعتذار الاعتذار
پیش ازاین کاین جان عذرآورفروماند ز نطق
پیش از آن کین چشم عبرت بین فرو ماند زکار
توبه پیش آرید و نادم از گُنه کاری خویش
[...]
بار دیگر بر ستاک گلبن بی برگ و بار
افسر زرین بر آرد ابر مروارید بار
گاه مینا زینت آرد زو نگار بوستان
گاه مرجان زیور آرد زو عروس مرغزار
غنچه سازد باغ را پر گلبن از مینا و زر
[...]
ابر آذاری برآمد از کران کوهسار
باد فروردین بجنبید از میان مرغزار
این یکی گل برد سوی کوهسار از مرغزار
وان گلاب آورد سوی مرغزار از کوهسار
خاک پنداری به ماه و مشتری آبستنست
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۲ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.